In het vissersdorp Spakenburg liepen vrouwen in klederdracht en zat de kerk op zondag vol. Die tijd is voorbij, maar wat bleef is de ziel van dit dorp.
Op de jaarlijkse Visserijdag van Spakenburg zijn de tradities van vroeger weer helemaal zichtbaar. Volgens voorzitter Bort Nieuwboer is een Spakenburger trots op zijn dorp en de historie. "Elk jaar zijn er steeds meer Spakenburgers die hun klederdracht uit de kast halen om op die manier samen de Visserijdag te beleven." De meeste vrouwen die dagelijks nog hun klederdracht dragen zijn echter tussen de 80-90 jaar oud. "Die zitten allemaal in het bejaardentehuis of wonen in seniorenwoningen. Die zie je niet meer," zegt klederdracht-draagster Wimpje Blokhuis. Klederdracht verzamelaar Theo Boersma heeft zich gespecialiseerd in de Spakenburgse kleding. Hij maakt de kleding zelf en probeert er zo veel mogelijk over te leren zodat de kennis niet verloren gaat.
Als je zeventig uur per week werkt, heb je een parttime baan in Spakenburg.
Spakenburgers zijn ontzettend harde werkers en daarnaast erg op uiterlijk gericht, volgens Gertjan van Harten. "Het is heel belangrijk om je huis goed voor elkaar te hebben en een mooie auto te hebben. Alsof ze proberen tegen elkaar op te boksen." Een goed voorbeeld van een harde werker is Janita van de Groep. Janita werkt dagelijks als schoonheidsspecialiste, werkt drie ochtenden per week in een verzorgingstehuis en helpt haar man met zijn vishandel. Volgens Janita hoort het erbij. "We zijn zo opgevoed. We houden van de economie draaiend houden. Bosje bloemen op de tafel, lekker eten. Dat kost geld. Daar moet je toch voor werken."
Uitzending: De ziel van Spakenburg
Kruispunt over de veranderingen die het dorp Spakenburg door maakt.
