Na twintig jaar columns te hebben geschreven voor het weekblad Margriet, het kookboek Zonder Fratsen én een persoonlijke ode aan 60 jaar levenservaring, heeft Anita een nieuw podium gevonden op de website van KRO-NCRV. Hier deelt ze haar verbijstering, ontroering en vreugde over al wat het leven brengt.
'Its the most wonderful time of the year…’ Du moment dat Sinterklaas zijn hielen heeft gelicht, klinkt bij ons de kerstmuziek; van the most wonderful time kan je maar het best zo lang mogelijk genieten toch? Dat is althans de boodschap die ik voortdurend hoor: 'Geniet ervan hè!' Nou reken maar!
Prangende vragen
Waar ik al heel even van genoot is een oud stukje van mijn hand, dat ik bij toeval tegenkwam. Oud als van 20 jaar geleden toen de koters respectievelijk acht en vier jaar jong waren. Andere tijden, wat u zegt. Mijn kinderen wisten nog niets van woningnood en klimaatcrisis, zij braken hun hoofdjes over heel ander zaken en stelden daarbij prangende vragen als waarom wíj́ bijvoorbeeld geen ezel hadden, of ze ‘alsjeblieft, alsjeblieft mam!’ ook in een stal mochten slapen en of ik Jezus nog heb gekend. Bloedserieus.
Het lot van de kerstboom
De tijden mogen dan veranderd zijn, er is één kerstconstante die niet van wijken weet: de boom. Versierd met alles wat we dienaangaande in de loop van de jaren hebben verzameld met als resultaat een vrolijk ratjetoe.
Waar ik echter niet meer zo vrolijk van werd is het lot van de boom zelf. Jarenlang zocht ik bij de kerstbomenboer een mooi en sterk exemplaar uit om tijdens de mooiste tijd van het jaar bij ons als stralend middelpunt te dienen. Zonder erbij na te denken dat ‘ie na gedane arbeid met z’n lotgenoten op de brandstapel zou belanden. Tijdens de vorige kerst brak ineens mijn hart bij die gedachte; het is toch van de zotte om een gezonde boom te vermoorden en vervolgens als oud vuil af te danken?! Dat kan niet de bedoeling zijn. Ik heb de boom mijn oprechte verontschuldiging aangeboden en beterschap beloofd.
Een duurzame dennenboom
Nu staat er dus een duurzame boom. Het is een wat scharrig ding dat zo scheef in z’n pot staat dat ik al mijn vindingrijkheid nog had om ‘em enigszins recht te doen laten lijken, en ook lang niet alles van onze kerstverzameling past erin, maar stralen doe ‘ie wel. En straks wordt ‘ie na gedane arbeid met z’n soortgenoten definitief teruggeplant. Daar word ik dus wél heel vrolijk van. Zo maakt ook ‘onze’ boom morgen mee. Een mooie kerst gewenst!
Columns Anita Witzier
Meer columns van Anita Witzier lezen? Bekijk ze hier.
