Melda werkt als casemanager bij een arbodienst en krijgt daar wel eens te maken met mensen met een persoonlijkheidsstoornis. ''Sommige mensen verzinnen van alles om niet aan het werk te hoeven en zoeken de schuld nooit bij zichzelf.'' Door een gesprek met een cliënt raakten Melda en haar collega aan de praat over narcisme. ‘’We hadden het over narcistische mensen, en toen ze mij vertelde dat haar moeder heel narcistisch was, durfde ik ook mijn verhaal te delen. Het was de allereerste keer dat ik met iemand buiten mijn gezin en beste vriendinnen om sprak over wat er allemaal gebeurd is.''

Een thuissituatie met fysiek en mentaal geweld

''Tegenover de buitenwereld lijkt mijn vader een vriendelijke man, maar thuis is dat niet zo. Hij is heel manipulatief en alles draait altijd om hem. Zo kan hij boos worden om de kleinste dingen. Daarnaast heeft hij mij nog nooit een compliment gegeven. Toen ik naar havo-vwo ging feliciteerde hij mij niet, maar zei hij: 'Als ik er niet was geweest, was jij naar het basisonderwijs gegaan.' Ik denk dat hij ook echt gelooft dat dat waar is, terwijl hij mij nog nooit verhoord of gemotiveerd heeft. Vroeger werd hij ook wel eens fysiek tegen mijn zus en moeder, gelukkig doet hij dat niet meer.''

''Als kind wist ik niet precies wat er aan de hand was. Als ik bij vriendinnetjes kwam had ik wel door dat hun ouders zich heel anders gedroegen als de mijne. Ik dacht dat dit kwam omdat wij Turks zijn, dat dat hoort bij onze cultuur. Maar op het hbo kreeg ik twee Turkse vriendinnen en toen kwam ik erachter dat het daar niet aan lag.''

We bleven het maar accepteren

Gelukkig heeft Melda altijd goed kunnen praten met haar moeder. ''Maar we leefden wel in hetzelfde huis en bleven het allebei accepteren. Ik heb mijn moeder wel eens gezegd: ga weg bij die man, maar dat wil ze niet. Gelukkig zie ik ook dat zij en mijn vader af en toe kunnen lachen samen. Tegen haar doet hij anders dan zijn kinderen. Voor haar is hij liever.'' Ze zocht online heel lang naar voorbeelden of mensen die hetzelfde meemaakten. ‘’Ik was echt op zoek naar herkenning. Die heb ik heel lang niet gevonden.’’

De situatie zorgde ervoor dat ze het ouderlijk huis zoveel mogelijk ontvluchtte. ''Ik was altijd aan het werk of aan het studeren. Ik had op een gegeven moment zelfs twee banen om te ontsnappen uit huis.'' Binnenkort gaat ze het huis van haar ouders waarschijnlijk voorgoed verlaten. ''Ik heb een hele lieve vriend waarmee ik alles kan delen. Ik kijk ernaar uit om met hem samen te gaan wonen, zodat ik eindelijk meer mentale rust en stabiliteit krijg.'' 

Nooit goed genoeg

Ook al is ze niet thuis, Melda draagt de gevolgen van het gedrag van haar vader iedere dag met zich mee. ‘’Ik ben heel perfectionistisch omdat het nooit goed genoeg was voor hem. Daarnaast ben ik bijvoorbeeld snel schrikkerig als mijn vriend voor de grap wil stoeien. Ik weet dat hij mij nooit pijn zal doen, maar omdat dat vroeger wel gebeurd is bij ons thuis vind ik het lastig als een man zijn kracht op mij laat zien.''  

Door het gesprek met haar collega kreeg ze de bevestiging dat haar vader een narcist is. ‘’Tuurlijk heb ik dat wel eens eerder gehoord. Maar dit was echt een fijne bevestiging en ze begreep me echt. Ik vond het zo fijn om te merken dat het niet raar is om het erover te hebben met iemand. Haar advies was om uit te buurt te blijven van narcistische mensen en erover te praten. Daar wordt ik steeds beter in. Als hij een beledigende opmerking maakt, kies ik ervoor om weg te lopen. Dat is ook het advies dat ik graag aan anderen wil meegeven: blijf weg bij narcisten en praat erover met iemand die hetzelfde heeft meegemaakt. Vaak begrijpt iemand je dan veel beter.’’

Melda (niet haar echte naam) woont op dit moment nog thuis bij haar vader en wil daarom graag anoniem blijven. Haar gegevens zijn bij de redactie bekend. Melda: ''Over een aantal jaar hoop ik helemaal openlijk mijn verhaal te kunnen delen.''

Wil jij doorpraten over dit onderwerp? Dat kan in onze besloten Facebookgroep. Deel daar jouw mening of persoonlijke verhaal over narcisme.