Ernst Jansz was de oprichter van de populaire band Doe Maar. Nadat de band stopte richtte hij zich op het schrijven van boeken, die hij altijd samen met een cd met liederen uitbracht. Ernst Jansz praat in De verwondering - de laatste uitzending van dit jaar - met Annemiek onder andere over het opmerkelijke levensverhaal van zijn ouders. 

Begin jaren '80 was Doe Maar ontzettend populair. 'Ik dacht: Wij worden de Nederlandse Beatles en toen dat gebeurde was het een droom die uitkwam', zegt Ernst Jansz. Maar de band ging aan haar eigen populariteit ten onder. 'Het plezier ging ervan af. Ik heb erg genoten van die tijd, maar de druk van buitenaf, de dingen die er van ons verwacht werden, gingen tegenstaan en toen besloten we ermee te stoppen. Tot groot verdriet van de fans en de platenmaatschappij.'

In de periode erna viel Ernst wel in een gat. 'Je gaat van iemand die volop in de aandacht staat, continu op de televisie te zien is, die op posters in menig tienerkamer hangt, naar de status van een normaal mens. Ik ging me richten op het schrijven van boeken, en het schrijven van luisterliedjes.'

Afgelopen jaar schreef hij een boek over zijn ouders, getiteld 'Een liefdeslied'. 'Ik vind het belangrijk om in deze tijd liefdesverhalen te vertellen. De liedjes, die bij mij ook altijd protestliedjes zijn, heb ik niet alleen voor mijn ouders geschreven maar ook voor mezelf.' 

De ouders van Ernst ontmoetten elkaar kort voor de Tweede Wereldoorlog. Ze zaten beide in het verzet en door verraad kwamen ze in de gevangenis terecht. Zijn vader zat in concentratiekamp Amersfoort. Na de oorlog bleek hij een kampsyndroom te hebben. 'Dat woord bestond toen nog niet, maar hij trok zich steeds meer terug, werd mensenschuw, ging niet meer naar zijn werk en verstopte zich achter de kast.'

Als kind probeerde Ernst zijn vader zoveel mogelijk trouw te zijn. Hij speelde op de piano voor hem het werk van zijn lievelingscomponist Chopin, of ging met hem schaken of vogels spotten. Groot was de klap toen Ernst na de dood van zijn vader - Ernst was toen zeventien - een persoonlijke brief vond in de Bijbel gevouwen die aan hem gericht was. Daarin stond: "Toen verloor ik ook jou, als laatste." 

Dat zinnetje heeft het leven van Ernst beïnvloed. 'Ik werd zelf ook mensenschuw. Durfde geen relaties aan te gaan, omdat ik bang was mensen teleur te stellen.' Door therapie is Ernst daarvan afgekomen. 'Ik besefte dat ik eigenlijk best aardig ben. Ik kon vanaf dat moment van mezelf gaan houden. Je kan pas goed leven, als je goed bent voor jezelf. Het is sowieso belangrijk dat we naar onszelf durven te kijken en kunnen accepteren wie we zijn.''

De verwondering met Ernst Jansz, zondag 29 december om 08.25 uur bij KRO-NCRV op NPO2.

In het KRO-NCRV-programma De verwondering ontvangt Annemiek Schrijver gasten uit verschillende religieuze tradities met uiteenlopende maatschappelijke achtergronden. Zij neemt haar gasten mee de stilte van de zondag in om met hen, weg van de waan van de dag, toevlucht te zoeken bij inspirerende woorden en met hen te praten over hun inspiratie en alledaagse spiritualiteit.