In het voorjaar van 2020 toen de Intensive Care afdelingen tijdens de eerste coronagolf vol stroomden met coronapatiënten en familieleden vanwege het besmettingsgevaar niet bij hun gezinsleden in het ziekenhuis werden toegelaten, werd door Amsterdam UMC het ‘IC supportteam’ opgezet. Een team van artsen dat dagelijks met de families belde over de toestand van hun naasten die op de IC lagen. Het dagelijkse contact via de telefoon werd de lifeline, de brug tussen familie en doodzieke patiënt.

De telefoongesprekken, de vaak ongeruste stemmen aan de andere kant van de lijn maken voelbaar hoe zwaar het is voor de achterblijvers om het ziekteverloop op afstand te moeten meemaken. Niet aanwezig te kunnen zijn bij hun dierbaren die voor hun leven aan het vechten zijn. Sommige patiënten komen er na loodzware weken weer bovenop, anderen redden het uiteindelijk niet. Ook voor de artsen van het supportteam is het emotioneel. Nooit eerder hebben ze op zo’n intieme en intense wijze te maken gehad met familieleden van patiënten. Er ontstaan banden, de artsen proberen de families mentaal te ondersteunen en een luisterend oor te zijn.

De ongeruste stem van een vrouw is hoorbaar aan de andere kant van de lijn. De arts vertelt haar dat de situatie van de man stabiel is, maar dat er geen sprake is van verbetering. De vrouw wil graag zijn hand even vasthouden, maar dat gaat niet.

Een Algerijnse man ligt moederziel alleen in zeer zorgwekkende toestand. Via de tolkentelefoon wordt zijn broer in Algerije op de hoogte gebracht. Na een opleving verslechtert zijn toestand opnieuw. De artsen kunnen niets voor hem doen. De imam van het ziekenhuis reciteert een gebed via de telefoon naar een IC verpleegkundige die de telefoon bij het oor van de stervende man houdt.

Een jonge vrouw pikt het niet langer dat ze niet bij haar man mag. Haar man ligt al 50 dagen op de IC en is vader van 5 kinderen. Zijn toestand is ernstig, hij is buiten bewustzijn. Het ziekenhuis besluit dat ze een uitzondering maken. De vrouw mag in beschermende kleding eventjes zijn hand vasthouden en zachtjes tegen hem praten.

Via een beeldscherm van een telefoon zien we een opgeluchte zoon tegen zijn vader praten. De IC verpleegkundige houdt de telefoon bij de vader die een beademingsbuis in zijn mond heeft en niet terug kan praten. Na een tergend lange tijd van ‘stabiel slecht’ is zijn gezondheid verbeterd.

De enige vrouw op de IC knapt na vallen en opstaan op, horen we via de telefoongesprekken met haar schoondochter. Ook een andere patiënt komt er zonder kleerscheuren vanaf. Na twee weken opname kan de huilende man zijn feestelijk uitgedoste vrouw en kinderen op de parkeerplaats van het ziekenhuis in de armen sluiten.

De bellers ging dit jaar tijdens het Nederlands Filmfestival Utrecht in première en werd door de Kring van Nederlandse Filmjournalisten genomineerd voor de Prijs van de Nederlandse Filmkritiek.

2Doc De bellers is een film van Maria Mok & Meral Uslu en Paul Cohen & Martijn van Haalen en werd geproduceerd door Talent United en CPS Films. De film is tot stand gekomen met steun van het Nederlands Filmfonds in het kader van Lockdown Cinema en mede gefinancierd door het Prins Bernhard Cultuurfonds en het Amsterdams Fonds voor de Kunst.

KRO-NCRV 2Doc: De bellers, donderdag 9 december om 22.35 uur bij KRO-NCRV op NPO 2.