Job is 58 jaar met het verstand van een anderhalf jaar oud kindje. Moeder Tineke Sligting (92) haalt haar zoon elke week op bij zijn woongroep, waar hij begeleid woont. Samen gaan ze zwemmen en een ijsje eten. Maar hoelang houdt ze dit nog vol?
Tineke gaat nog elke week met haar zoon op pad, maar wordt zelf ook steeds ouder. In 2Doc: Moederhart zien we hoe ze liefdevol voor haar zoon zorgt. Tineke: ‘Job is twee meter lang en al 58 jaar mijn baby.’
Door het oog van de naald
Bij zijn geboorte is Job niet levensvatbaar, maar dat loopt anders. Ondanks dat hij allerlei afwijkingen heeft, kruipt hij door het oog van de naald. Zowel door een oor- en oogarts en een neurochirurg worden gebreken gevonden, maar niets verklaart echt wat er met Job aan de hand is.
Tineke belandt uiteindelijk bij een orthopedagoog. Nadat hij een uur met Job doorbrengt, trekt hij een conclusie: Er is geen sprake van opvoeden, alleen van dresseren. Voor Tineke is dit een harde conclusie, maar het geeft ook opluchting. Job heeft een zeer zeldzame chromosoomafwijking. Zelfs zo zeldzaam, dat de afwijking geen naam heeft - alleen een ingewikkelde nummering.
'Bij zijn geboorte is Job niet levensvatbaar, maar dit loopt anders'
Eindelijk gezellig ontbijten
Job is één van drie kinderen. Hoewel Job lange tijd gewoon thuis bij zijn gezin woont, wordt uiteindelijk toch besloten dat het beter is als hij begeleid gaat wonen. Tineke vertelt: ‘De kinderen waren ontzettend verdrietig en ik natuurlijk ook. Maar mijn andere zoon zei op zaterdagochtend tijdens het ontbijt wel: ‘Wat ontbijten we nu gezellig, hè.’
Verlies op verlies
De man van Tineke verongelukt dertig jaar geleden. Tineke: ‘Mijn man Ab was onderweg naar huis en ik had de pannetjes al op het vuur staan. De politie belde en vroeg of ik een A.J. Sligting kende. Hij belandde met zijn auto in het water naast een dijkweggetje en verdronk nadat hij ergens hard voor remde. We zullen nooit weten waarom hij zo hard op rem trapte.’
En bij dit verlies blijft het niet. Enkele jaren later verongelukt ook Tinekes oudste zoon Willem, die kapitein is. Niet in een storm op de oceaan, maar met zijn fiets op weg van de haven naar huis. Tineke: ‘Je denkt: hier kom ik nooit overheen. Maar je moet door.’
‘Ik zorg altijd voor alles wat leeft'
Tineke zorgt altijd voor iedereen. Niet alleen voor haar kinderen, maar ook voor de plantjes bij haar thuis en zwerfkatjes die haar weten te vinden. Tineke vertelt: ‘Ik zorg altijd voor alles wat leeft. Vaak hoor ik oudere mensen zeggen: ‘Ik wil niet achter de geraniums zitten.’ Maar ik denk juist: kon ik maar eens achter de geraniums zitten. Ik ben altijd druk met Job.’
Liefde voor het water
Voor haar 58-jaar oude zoon zingt Tineke nog altijd Berend Botje ging uit varen. Tineke: ‘Job vond het water altijd al heerlijk. Hij vond altijd alles leuk, vooral zeilen. Hij genoot van de zee, was nooit bang voor het koude water. Vroeger liep ik in de winter liever niet met Job langs het water, want hij moest en zou er dan weer in.’
Contante in elkaars leven
Tineke gaat dan ook elke week trouw met Job zwemmen. Maar voor hoe lang kan dit nog? En wie zorgt er voor Job als Tineke er niet meer is? Tinekes dochter woont in Frankrijk, en haar kleinkinderen wonen ook niet naast de deur.
Job merkt het als Tineke een keer niet langskomt. Tineke: ‘Job gaat zeuren als ik niet kom. Hij wil dan dat het personeel mijn foto bij zijn kamer zet, want dan denkt hij dat ik kom. Ik weet niet of het beter was geweest voor Job, en voor iedereen om hem heen als hij bij zijn geboorte was gestorven.’
Ze vervolgt: ‘Ik heb inmiddels geen verdriet meer over Job, dat zal wel weer komen als hij doodgaat. Ik hoop ergens dat hij voor mij gaat, want dan hoef ik mij geen zorgen om hem te maken. Maar aan de andere kant moet ik hem dan missen. Ik weet niet wat zwaarder weegt. We zijn een constante in elkaars leven.’
2Doc: Moederhart wordt op donderdag 9 mei om 22.20 uur uitgezonden door KRO-NCRV op NPO2.
Wil je meer persoonlijke verhalen lezen?
Schrijf je in voor de nieuwsbrief Persoonlijke verhalen
