Frederick woont samen met zijn moeder en broertje, van wie hij gedurende zijn transitie erg veel steun heeft gehad. 'Mijn broertje reageerde heel makkelijk toen ik bij hem uit de kast kwam. Dat ik zelfs vroeg: ''Moeten we het hier niet meer over hebben?'' Maar hij vond het gewoon goed en pikte heel snel mijn nieuwe naam en voornaamwoorden op.'

Perspectief voor de toekomst

Natuurlijk was het ondanks zijn fijne thuissituatie niet altijd koek en ei voor Frederick. Zo was zijn zelfvertrouwen vóór Fredericks transitie ver te zoeken. Toen Frederick aan het begin van zijn transitie stond, hebben mensen om wie hij veel gaf ontzettend nare dingen tegen hem gezegd: 'Dat ik nooit een echte jongen zou worden, dat ik mislukt en niet goed genoeg was. Dit gebeurde toen ik uit de kast kwam, op een heel kwetsbaar moment dus. Ik kreeg als het ware een keiharde trap in mijn gezicht.' Hier is hij in 2019 dan ook voor in therapie gegaan.

Ook heeft Frederick veel genderdysforie ervaren (een sterk gevoel van onvrede met het geslacht waarmee je bent geboren en opgegroeid, red.). 'Op dat soort momenten keek ik vaak naar video’s van andere trans mannen. Dat gaf een beeld van hoe ik later zou worden – het bood perspectief,' vertelt hij. Zelf denkt Frederick dat, naast therapie, ook het gebruik van testosteron inmiddels heeft bijgedragen aan meer zelfvertrouwen en een beter zelfbeeld. 'Als je uitstraalt dat je blij bent met jezelf, komen anderen makkelijker naar je toe. En zelf stel ik me nu ook meer open voor anderen.'

Andere verwachtingen

De houding van anderen richting trans personen, naarmate hun fysieke transitie vordert, kan snel veranderen. Al snel kun je in een andere ‘genderrol’ terechtkomen. 'In het begin van mijn transitie kreeg ik het gevoel dat mensen ineens minder van me verwachtten. Voorheen kreeg ik vaker te horen dat ik niet vrouwelijk liep en dat ik niet met mijn benen zo wijd moest zitten. Later is dat helemaal weggegaan, wat voor mij heel bevrijdend was. Van meiden wordt vaak verwacht dat ze er mooi uitzien en netjes zijn. Van mannen wordt er meer geaccepteerd; alsof er minder van je wordt verwacht of geëist.' Ook bij de mannen onderling wordt er nu heel anders gedaan tegen Frederick (terwijl hij natuurlijk dezelfde persoon is als voorheen). 'Ik ben nu echt one of the guys en er wordt heel veel ‘bro’ en ‘broer’ tegen me gezegd.'

Veel meer dan alleen hormonen

Deelnemen aan Hij, zij, hen is voor Frederick altijd een droom geweest. Zelf heeft hij veel aan het programma gehad toen hij nog niet in transitie was. 'Het heeft me destijds geholpen om in te zien dat ik niet de enige ben en dat je er daadwerkelijk iets aan kunt doen. Ik hoop dat ik nu ook anderen kan helpen door mijn eigen verhaal te delen. Vooral het mentale stuk delen vind ik belangrijk, want dat wordt niet vaak genoeg besproken. Mensen denken vaak: als je die hormonen eenmaal hebt, dan ben je meteen gelukkig. En natuurlijk helpen hormonen, maar het is veel meer dan dat', vertelt Frederick. 'Het heeft een flinke impact om zo veel jaren genderdysforie te ervaren. Dat gaat er niet in één keer uit en daar staan mensen vaak niet bij stil. Je moet opnieuw van jezelf leren houden.'

Hoe Frederick de toekomst voor zich ziet? Hij hoopt dan nóg meer stappen te hebben gezet op het gebied van zelfliefde. 'Het gaat al veel beter dan eerst, maar het mag zich nog wel verder ontwikkelen. In een ideale wereld zou ik in ieder geval voor negentig procent tevreden zijn met mezelf. Geen honderd procent, want een beetje kritisch zijn op jezelf is hartstikke menselijk', vertelt Frederick vol goede hoop voor de toekomst.