Kotsen met een kale kop 

De vierdelige dramaserie Ik val niet, ik dans vertelt het levensverhaal van Emma Maas, gespeeld door Hanna van Vliet, die na een jeugd vol ziekte met onbegrensde levenslust het leven omarmt. Als een vrolijke wervelstorm struikelt Emma door haar leven. 

De kijker maakt kennis met Emma als ze jongvolwassen is en haar eerste grote liefde ontmoet: Sebastiaan, ook wel Seb, gespeeld door Chris Peters. Hoewel Emma in de bloei van haar leven is, wordt het in de serie al snel duidelijk dat ze als kind kanker had. Van haar twaalfde tot haar zeventiende is ze er druk mee: ‘Kotsen met een kale kop,’ zoals ze het omschrijft. 

Door de serie heen praat Emma tegen haar tumoren. ‘Haha, ik ben schoon’, zegt ze in de camera als bij een controle alles rustig blijkt te zijn. Maar dit is nog maar het begin. 

Een zeldzaam geval 

De kijker ziet een nuchtere en grappige Emma, maar de serieuze en vooral dramatische ondertoon ligt voortdurend op de loer. In flashbacks zien we Emma als kind met haar moeder naar het ziekenhuis gaan, omdat ze klachten heeft. Haar moeder is overtuigd dat het de ziekte van Pfeiffer is. 

Maar kleine Emma heeft geen Pfeiffer; het blijkt lymfeklierkanker. Het zit in Emma’s hals, borst en buik, vertelt de arts aan Emma en haar moeder. Een zeldzaam geval op die leeftijd. En dan weer die nuchtere toon: ‘Nou, dan moeten we je vioolles van vanavond maar even verzetten, schat’, spreekt Emma’s moeder haar toe. 

New York

Terug naar het heden. Emma’s moeder is altijd bezorgd, maar Emma plukt de dag en gaat geen uitdaging uit de weg. Wanneer ze met Seb naar New York kan voor zijn werk, twijfelt ze geen moment: ‘Proberen is voor losers, doen is voor helden.’ In New York wil Emma een boek schrijven. 

Getrouwd en wel vertrekt het verliefde stel naar The Big Apple. Maar het Sex and the city-moment blijkt van korte duur. Seb krijgt nog voordat hij zijn jetlag verwerkt heeft een aanbod voor een positie in het hoofdkantoor in Texas. Emma blijft alleen achter. 

Naar de weilanden 

In de tweede aflevering ziet de kijker Emma de doorzetter, die het vertikt om naar huis te gaan: ‘The City roept.’ Maar ze komt erachter dat The American Dream niet is wat het lijkt. Gelukkig is daar altijd nog haar beste vriendin. Nico, gespeeld door Asma El Mouden, ziet meteen dwars door Emma heen. ‘Trek je hakken aan en schrijf snel dat boek af. En kom dan naar huis, Em.’ 

In Nederland vinden Sebastiaan en Emma elkaar niet meer terug. Sebastiaan kan Emma niet bijhouden. Maar een tikje langzamer rennen voor Em en een tikje sneller voor Seb is niet voldoende. Seb is uitgerend.

Een opgezette klier 

Met een nieuwe baan bij een talkshow én een nieuwe vent, Alex, danst Emma vrolijk verder. Is Alex een verwijzing naar Jeroen Pauw, met wie Margot van Schayk ooit een relatie had? Hoe dan ook, Emma leeft. Maar het gevaar is terug. Emma voelt een opgezette klier tijdens een gezellig onderonsje, maar ze weet beter. 

Bekijk de trailer

Nooit stoppen met dansen 

In het derde hoofdstuk van de serie stopt Emma niet met dansen. ‘Deze kutsfeer komt door jou’, zegt Emma tegen haar tumor. Want niemand anders op haar feestje danst. Ook beste vriendin Nico is not in the mood. ‘Ben je niet bang?’, vraagt ze aan Emma. ‘Bang als de fucking dood’, is het antwoord. 

Toch moet je als kijker uitkijken om niet te vergeten dat Emma ziek is. Elke keer wanneer je net in een nieuw avontuur van Emma stapt, komt daar kanker om de hoek kijken. 

Ondanks dat de ziekte terug is, is Emma vastberaden iets van het leven te maken. Een nieuwe baan – want waarom niet – en weer op zoek naar een nieuwe man. De casual seks heeft ze wel gezien. ‘Ems’ wil echt verliefd worden. En daar is Glenn van de datingapp. ‘Schiet mij maar in een gebakje’, zegt een enthousiaste Emma tegen de camera. 

In plaats van emotioneel niet-beschikbaar zijn, heeft Glenn twee kinderen en maakt hij preitaart. Een nieuwe start met een grote verrassing. 

Wéér die kanker 

In haar laatste hoofdstuk viert Emma het leven, maar niet voor lang. Wéér die kanker. Tot haar frustratie van een collega die meer werk-leefbalans wil (lees: glasblazen), begint Emma na te denken of zij dat niet ook wil. Ze neemt een ‘semi-sabbatical’. 

Ondanks een volledige borstamputatie, wordt Emma niet beter. De dokters willen haar verder onderzoeken. En daar is-ie weer; de nuchterheid van Emma: ‘Maar ik moet nog boodschappen doen.’ 

Dansen?

In een emotioneel gesprek met haar broer Marc, gespeeld door Pepijn Schoneveld, laat Emma haar ware aard zien. Ze is moe, doodmoe. Sinds haar twaalfde, toen de kanker er voor het eerst was, maakte ze op en af een ruimtereis om elke keer weer te kunnen landen.

Emma is en blijft een krachtig persoon. Niet bang om zichzelf in de spiegel aan te kijken en te zeggen waar het op staat: ‘Hak mijn benen eraf, ik blijf. Hak mijn armen eraf, ik blijf. Wat ik ben, zit niet hier in dit lijf. Dansen?’ 

Stream Ik val niet, ik dans, gratis op NPO Start.