In Joris’ kerstboom rijdt Joris Linssen heel Nederland door om mensen in het licht te zetten. Hij spreekt Karin van der Es, die stilstaat bij haar zoon Luciën. 

Probleemkind 

Moeder Karin vertelt over de periode waarin haar zoon steeds vaker in de problemen komt. ‘Ik heb hem nooit laten vallen. Ik zag een diepongelukkig kind; hij had geen contact met zijn biologische vader en zijn vaderfiguur, oom Arnaud, overleed op jonge leeftijd. Hij miste een mannelijk rolmodel. Hierdoor kon hij soms moeilijk aansluiting vinden en isoleerde hij zich steeds meer', vertelt Karin. 

Ze vervolgt: ‘Hij begaf zich in een wereld van blowen en criminaliteit. Een keer blowen is niet zo'n ramp, maar niet als je er voor schooltijd al mee begint en daardoor niet meer functioneert. Hij werd er steeds afhankelijker van.’

Karin moest Luciën controleren als hij thuiskwam. 'Soms was hij onder invloed en vond ik dingen die het daglicht niet konden verdragen. Meerdere keren waren er voorvallen waarbij de politie betrokken was. Voor de veiligheid van mijn hele gezin was dat onhoudbaar; ik heb namelijk nog vier andere zoons. Bij de voordeur hangt een bordje: It’s a man's world, but mom rules.' 

Wederzijds respect 

Hoewel er naast de ruzies wel wederzijds respect is, is structurele controle de enige manier waarop hij thuis kan blijven wonen. 'Daarbij moest ik hem ook wel eens de deur wijzen als het misging. Hij ging dan naar een oom (een zogenaamd escape adres), dat was een nare periode en ging tegen al mijn moedergevoelens in. Als moeder stel je een doel, je wringt je in allerlei bochten om dat doel te bereiken. Maar uiteindelijk moest Luciën het zelf gaan inzien.'

Boksen 

Aangezien moeder en zoon beiden een positieve insteek hebben, lachen ze achteraf om sommige situaties. Karin: 'Luciën ging in therapie en we kregen drie keer per week een coach aan huis.' Een erg intensieve periode. Door een business boxing-evenement van haar werk komt Karin voor het eerst in contact met de sport boksen. 'Ik dacht: dit is misschien iets voor Luciën.'

Karin vertelt: ‘Luciën is altijd een slim kind geweest, leren was niet moeilijk voor hem. Als kind heeft hij altijd gevoetbald, dat ging hem allemaal vrij makkelijk af: minimale inzet maar het maximale bereiken. Ik dacht dat hij zijn wietverslaving moest omzetten naar iets wat hem ook een goed gevoel gaf en waarbij blowen geen optie meer was. Zo zijn we bij bokscoach Ben van Tingen terechtgekomen.’

Opgebloeid 

Luciën begint met boksen in een sportschool onder leiding van zijn coach. ‘Boksen is een tactisch spel: je kunt er je agressie in kwijt en je wordt er weerbaarder van. Het is zowel fysiek als mentaal een uitdaging’, aldus zijn moeder. Luciën vindt richting in het boksen, wat uiteindelijk helpt. 'Zijn coach zag hem timide binnenkomen, maar Luciën is helemaal opgebloeid.'

Karin vervolgt: ‘In de eerste maand bleef hij nog af en toe blowen naast het boksen, maar inmiddels heeft hij daarmee gebroken, evenals met het criminele milieu waarin hij verkeerde. Zelfs tijdens zijn lessen bedrijfseconomie vraagt hij nu om hulp, iets dat hij twee jaar geleden niet zou hebben gedaan. Hij krijgt zelfvertrouwen van de sport en daarmee dwingt hij respect af. Hij staat nu in zijn kracht. Ondanks dat hij pas anderhalf jaar bokst, stond hij 10 december in de finale van het NK.' 

In het licht 

Karin is ongelofelijk trots op waar Luciën nu is. ‘Hij verdient het om in het licht gezet te worden. Hij sport minimaal vijf dagen per week en gaat er helemaal voor. Vaak willen ouders vrienden zijn van hun kinderen, maar uiteindelijk zijn ze nog steeds kinderen en hebben ze grenzen en sturing nodig. Dat is ook liefde tonen. Nu boksen we soms samen: dan daagt hij me uit in de woonkamer en dan is het spelletje wie elkaar het eerst een klap op de kop geeft. Ik heb mijn lieve zoon Luciën weer terug.'