Wereldwijd is laurier een geliefde smaakmaker. Ze zijn er gedroogd, vers of in poedervorm. Met name populair bij huishoudens die van soep, saus of stoofschotel houden en onmisbaar in de Turkse en mediterrane keuken. Maar wie er veel kookt met laurier en kijkt naar het prijskaartje, stuit al snel op de hoge en variërende kiloprijs. Waar je bij de ene producent zo’n 300 euro voor een kilo laurier betaalt, betaal je bij de ander zes- tot achthonderd euro voor het groene goud. Hoe wordt de prijs van laurier eigenlijk bepaald?

De herkomst van het groene goud

Het grootste deel van de laurierbladeren komt uit Turkije, waar de laurierstruik gewoon in het wild op heuvels en bergen groeit. Het zijn dan ook geen boeren, maar dorpelingen die in eerste instantie vruchten van de laurierteelt lijken te plukken.

Gewone burgers, in opdracht van zogeheten laurierhandelaars, plukken de bladeren van de laurierplant die vervolgens via de laurierhandelaar aan een fabrikant worden doorverkocht. Maar het zijn niet de plukkers of de laurierhandelaars die goudgeld verdienen aan het kruid.

Een kilo laurierbladeren levert de plukkers slechts 33 cent per kilo op. De laurierhandelaar verwijdert de takken, droogt ze en verkoopt de bladeren vervolgens voor omgerekend 2 tot 3 euro per kilo door. Daar zit een klein beetje winst, maar dat verklaart nog niet de 850 euro per kilo die we in Nederland voor laurierbladeren betalen.

Prijs-kwaliteitverhouding

De laurierhandelaar wijst naar de fabriek, daar zouden de kosten worden gemaakt. En dat klopt ook wel, want in de fabriek worden alle bladeren met de hand én het oog op kwaliteit beoordeeld. Zo blijven alleen de laurierbladeren met de hoogste kwaliteit over. De bladeren worden na de check in grote getalen ingepakt en klaargemaakt voor export naar binnen- en buitenland.

De inkomsten van de fabriek hangt af van de kwaliteit van de bladeren. Een kilo schitterende laurierbladeren levert de fabriek zo’n 15 euro op. Iets duurder, maar nog steeds een schijntje als je het vergelijkt met de kiloprijs in de supermarkt.

Extra handelingen 

Het peperdure zit hem bij de inpakkers van de laurierbladeren. Laurierbladeren worden in kleine porties verkocht, waardoor er veel kostbaar verpakkingsmateriaal nodig is. Per kilo gaat dat gemiddeld om zo’n 150 tot 250 verpakkingen. Een zakje, een kartonnetje, een doosje, een omdoosje, het bedrukken van het zakje, kartonnetje, doosje en omdoosje: allemaal materialen die de inpakker nodig heeft om het product in de supermarkt in kleine porties te verkopen.

En dan moeten de laurierbladeren met de hand nog in de zakjes worden gestopt, het zakje in het doosje en het doosje moet worden dichtgemaakt. Die doosjes worden vervolgens weer in een omdoosje gestopt en met pallets, in beschermende folie, naar de supermarkten gebracht. Allemaal handelingen en materialen die het relatief goedkope laurierblad uit Turkije in Nederland ineens een stuk duurder maken.

Grote prijs voor kleine hoeveelheid

Het zijn niet alleen de verpakkingsmaterialen waar de hoge kosten van de laurierbladeren aan toe te schrijven zijn. Doordat laurier in kleine porties van 4 tot 7 gram voor een voor het oog zacht prijsje wordt verkocht, heeft de consument niet door dat ze eigenlijk per kilo de hoofdprijs zouden betalen. Het groene goud is dus niet te vinden in Turkije, maar bij de laurierhandelaar in Nederland die flinke marges kan rekenen.