‘Ik ben geboren in een katholiek gezin. Mijn ouders hebben mij een geweldige bedding en veel liefde gegeven, waar ik dankbaar voor ben, want van daaruit kan ik er ook zijn voor de ander. Op de middelbare school heb ik in 5-atheneum een werkstuk over Franciscus gemaakt voor het vak geschiedenis. Dat was in 1976, het jaar waarin herdacht werd dat Franciscus 750 jaar ervoor gestorven was. Via dit werkstuk leerde ik in Delft de franciscanen kennen. De contacten met hen groeiden uit naar contacten met franciscanen in heel Nederland. Zelfs in tal van Europese landen heb ik hen leren kennen, voordat ik op 25-jarige leeftijd zelf ben ingetreden. Overal waar ik bij hen was voelde ik me THUIS. 

Ik verbleef graag in hun parochiehuizen en kloosters, met de religieuze beelden, glas-in- lood ramen, schilderijen. Leven in grote huizen met gastenkamers vond ik ook fijn, omdat er altijd wel iets te doen is. Bovenal spraken de broeders me aan omdat ze zo’n broederlijke sfeer met elkaar beleefden, hoe verschillend ze ook konden zijn. En ze deden allemaal mooie dingen in kerk en samenleving: gesprekken met mensen in nood, zieken en gevangenen bezoeken, vieringen in de kerk. Ze waren bezig met de ‘diepere’ dingen van het leven maar hadden toch ook een zekere lichtheid, ongedwongenheid, vrolijkheid.’

‘Mijn middelbare school werd geleid door Jezuïeten, voor wie ik veel respect had. Maar zij hadden onder elkaar toch een meer afstandelijke sfeer. De broederlijkheid van de franciscanen trok me erg aan. Ik heb nog in een gespreksgroep gezeten voor jonge mannen die zich oriënteerden op religieus leven. Maar eigenlijk heb ik geen moeite gedaan om verder allerlei ordes en congregaties af te gaan. Voor mij waren het gewoon de franciscanen. Waarom zou ik verder zoeken als er al een klik is?

In het klooster waar ik woon zijn er natuurlijk de vaste elementen van het ochtendgebed, het avondgebed en de maaltijden. Verder ziet elke dag er anders uit. Ik heb veel gesprekken met mensen (ik ben ook klinisch psycholoog), zet me in voor het straatpastoraat en voor de geestelijke verzorging voor vluchtelingen. Ik geef lezingen over bidden, over Gods leiding in je leven en (franciscaanse) spiritualiteit. Verder werk ik af en toe mee aan een radio- of tv-programma, geef workshops zingen (franciscaanse liederen, kerstliederen, lichtliederen), ga voor bij uitvaarten, ben begeleider van jongere broeders in hun eerste jaren van de vorming, help mee met het franciscaans jongerenwerk, zit in een Europese commissie voor de vernieuwing van het franciscaanse leven en ik ga volgend jaar op verzoek van onze minister-generaal in Rome de broeders bezoeken in Maleisië en Singapore. Ook kook af en toe voor grote groepen etc. etc. Je begrijpt wel dat elke dag er voor mij anders uit ziet!’

In het klooster waar ik woon zijn er natuurlijk de vaste elementen van het ochtendgebed, het avondgebed en de maaltijden. Verder ziet elke dag er anders uit. Ik heb veel gesprekken met mensen (ik ben ook klinisch psycholoog), zet me in voor het straatpastoraat en voor de geestelijke verzorging voor vluchtelingen. Ik geef lezingen over bidden, over Gods leiding in je leven en (franciscaanse) spiritualiteit. Verder werk ik af en toe mee aan een radio- of tv-programma, geef workshops zingen (franciscaanse liederen, kerstliederen, lichtliederen), ga voor bij uitvaarten, ben begeleider van jongere broeders in hun eerste jaren van de vorming, help mee met het franciscaans jongerenwerk, zit in een Europese commissie voor de vernieuwing van het franciscaanse leven en ik ga volgend jaar op verzoek van onze minister-generaal in Rome de broeders bezoeken in Maleisië en Singapore. Ook kook af en toe voor grote groepen etc. etc. Je begrijpt wel dat elke dag er voor mij anders uit ziet!’