Jim Schilder (1956) groeide op in een protestants gezin, maar verliet als tiener de kerk. Hij werkte als journalist (o.a. bij HP/De Tijd en de AVRO) en was correspondent in New York voor Nederlandse en Vlaamse media. Na enkele bijzondere geloofservaringen en een lange zoektocht vond hij in 2006 zijn plek in de katholieke Kerk. Na zijn priesterwijding in 2012 was hij verbonden aan de Nicolaasbasiliek in Amsterdam. In 2021 trad Jim Schilder in bij de Congregatie van het Heilig Sacrament, de congregatie van de Sacramentijnen. Hij woont in het klooster Brakkenstein in Nijmegen.
‘Tijdens mijn gang naar de katholieke kerk, een kleine twintig jaar geleden in Amsterdam, werd ik me bewust van een priesterroeping. Centraal daarin stond de eucharistie. Kort daarna kwam ik in contact met de paters van het Heilig Sacrament, voor wie de eucharistie het centrum van hun spiritualiteit is. Tijdens mijn priesteropleiding en in de jaren daarna groeiden we steeds meer naar elkaar toe. Op zeker moment wilde ik ook de volgende stap zetten: intreden in de congregatie van de sacramentijnen. Bij mijn intreden heeft de leiding me gevraagd om in ons klooster in Nijmegen te gaan wonen. Deels om de communiteit te versterken, deels omdat daar het Centrum voor Parochiespiritualiteit is gevestigd, waarvan ik een medewerker ben.’
‘Als het klikt kan het kloosterleven een verrijkende ervaring zijn. Net als het huwelijk.’
‘Het klooster kan de juiste plaats voor je zijn als je in een gemeenschap wilt leven, vanuit een gedeeld geloof en met beide benen op de grond. Buitenstaanders hebben soms het idee dat kloosterlingen, met de stilte en al dat bidden, bijzonder spirituele mensen zijn. Noem het kloosterromantiek. Om misverstanden te voorkomen, gaat daarom aan elk intreden een lange periode van wederzijdse verkenning vooraf – je treedt immers ook niet van de ene op de andere dag in het huwelijk. Als het klikt, dan kan het kloosterleven (net als het huwelijk) een bijzondere, verrijkende en bevredigende ervaring zijn.’
