Dat Evert geen opgever is, blijkt wel als we hem bellen. ‘We zijn gisteren nog tot heel laat bezig geweest met een zieke koe. Maar gelukkig gaat het nu weer goed met haar.’ 

Zaterdag zag je in Onze boerderij: en nu zelf dat boer Evert en Maud op bezoek waren bij Yvon. Evert gaf koe Suus een pedicure en Maud hielp mee met het snijden van de dahlia’s. Wat vindt Evert van dit project van Yvon? 'Ik vind dat ze goed laat zien welke valkuilen er zijn voor een boer. Dat als je bijvoorbeeld niet op tijd oogst, de kwaliteit van je product gewoon achteruitgaat. En als je even niet goed oplet, kan dat desastreuze gevolgen hebben, zoals met haar kuikentjes.' 

Wilde je altijd al boer worden?

Ja, in mijn jeugd vond ik het boerenleven altijd al prachtig. De machines, het buiten zijn en de koeien. Al van jongs af aan kende ik elke koe, wist ik precies in welke stal deze stond en hoe het met haar ging. Toen ik 13 jaar was, kreeg ik wat last van sommige gewrichten. De arts uit het ziekenhuis zei mij toen dat ik beter geen boer kon worden. Dit omdat het fysiek zwaar werk is. Maar op de terugweg in de auto zei ik tegen mijn ouders: ‘En toch wil ik boer worden!’. En dat is gelukkig gelukt. Inmiddels heb ik de boerderij samen met mijn broer Koop. Hij doet veel met de machines en ik doe wat meer met de koeien.  

Wat vind je zo leuk aan boer zijn?

Het werken in een mooie omgeving, altijd buiten zijn, werken met de koeien, de afwisseling. Zo ben je ’s ochtends met de koeien in de stal bezig, ’s middags sta je weer op het weiland. Alle koeien die hier lopen, zijn hier geboren. Waar ik van geniet is het opgroeien van kalf naar koe en de ontwikkeling die je dan ziet. Ik ben het meest trots als een koe heel mooi oud wordt. Dat ze bijvoorbeeld al twaalf jaar is, maar dat je dat helemaal niet aan haar ziet.

Wat vind je minder leuk aan boer zijn?

De regeltjes van de overheid waar je altijd rekening mee moet houden. Sommige regels zijn echt niet te bevatten. Maar vooral dat de overheid pas op het laatste moment vertelt wat er gaat gebeuren, terwijl ze het vaak al veel eerder weet, vind ik niet leuk. Net als bijvoorbeeld een aantal jaren geleden met de fosfaatrechten. Veel boeren hadden net daarvoor grote investeringen gedaan en ineens hoor je dat je juist weer moet inkrimpen. Je kan een boer niet harder raken, dan op deze manier. 

Heb je nog plannen voor de boerderij?

We hebben voor nu geen grote plannen, maar we zijn eigenlijk altijd wel bezig op de boerderij. De afgelopen jaren hebben we de asbestdaken vervangen voor goed isolerende daken, daardoor is er in de zomer een aangenamere temperatuur voor koeien. Ook zijn er nu ligbedden voor koeien, zodat ze wat comfortabeler in de stal kunnen liggen. Verder zijn we bezig met zonnepanelen en een warmteboiler.

Hoe kijk je naar de toekomst?

In de omgeving waar onze boerderij staat, denk ik dat het uiteindelijk wel meevalt met de ‘stikstof-maatregelen’. Toch blijven ze allemaal heel krom. Bij sommige maatregelen denk ik, waar zijn we mee bezig? Bijvoorbeeld: de derogatie die in de komende jaren langzaam wordt afgebouwd. (Derogatie houdt in dat wij met toestemming van de EU mogen afwijken van een algemeen vastgestelde norm, red.). Wij produceren mest en hebben voldoende grond om deze te mogen uitrijden. Maar nu de derogatie verdwijnt, dwingt het ons om mest af te voeren van het bedrijf en daarvoor in de plaats mogen we weer kunstmest stikstof aanvoeren. Dit alles kost heel veel energie en transport. Ik hoop heel erg dat de overheid gaat inzien dat dit voor een boer heel moeilijk te begrijpen is. Ik ben een perfectionist en dat is soms wel eens lastig. Maar opgeven is geen optie.

Maud vult hem nog even aan: ‘Evert is echt zo’n doorzetter. Hij gaat maar door. Er is geen tegenslag die hem uit het veld laat slaan. Hij zal nooit ergens voor weglopen.’