Prinses Amalia is 18 jaar geworden en speciaal voor haar verjaardag had Claudia de Breij verschillende ontmoetingen met de prinses van Oranje. Daar schreef ze een boek over: 'Amalia', maar hoe waren die ontmoetingen? Ze vertelt exclusief bij M haar ervaringen. "Dit is enerzijds gewoon een gezellig meisje met wie ik een goed gesprek heb, anderzijds is het wel de troonopvolger waar ik mee rondrijd."
"Ik heb wel mijn felicitaties gestuurd, maar heb haar niet aan de telefoon gehad", vertelt Claudia de Breij. Voor het boek dat ze schreef had ze regelmatig contact met de prinses en ze wisselden zelfs elkaars nummers uit. Dat gebeurde aan het begin van het proces: "Eigenlijk toen eenmaal was besloten dat ik dit ging doen."
Er werd een appgroep aangemaakt, genaamd 'boek' door de Rijksvoorlichtingsdienst (RVD) waar Amalia zelf ook in zat, vertelt De Breij. "Direct daaromheen begon Amalia mij zelf ook te appen, met hele grappige stickers en dat je direct denkt: oh wacht, we zijn gewoon in deze wereld."
Als je met elkaar in gesprek bent, dan ben je gewoon met elkaar in gesprek
Persoonlijke gesprekken
Om dichterbij Amalia te komen, liet de Breij ook een deel van zichzelf zien. "Ik ben geen historicus, ik ben geen journalist, dus ik kan alleen maar haar ontmoeten als ik ook mezelf een beetje laat zien." Amalia liet zich al snel van haar persoonlijke kant zien. "Als je met elkaar in gesprek bent, dan ben je gewoon met elkaar in gesprek."
Toch merkte ze al vrij snel dat een groot deel van die gesprekken het boek niet zouden halen. Maar al die dingen daaromheen wel, zo vertelt de Breij over Amalia: "Dat ze bijvoorbeeld zegt: 'Oké zullen we naar het strand gaan? Zullen met jouw auto?' En pas als ze in mijn auto zit, dat ik denk shit er ligt nog een bananenschil van vanmorgen. En ik moet nu ook geen botsing maken. Want dit is enerzijds gewoon een gezellig meisje met wie ik een goed gesprek heb, anderzijds is het wel de troonopvolger waar ik mee rondrijd."
Richtingsgevoel
De schrijfster weet de eerste ontmoeting met Amalia nog goed. "Die eerste keer was eigenlijk een gesprek met Amalia en haar ouders om te kijken of er een klik was." Maar De Breij kwam allesbehalve koel aan. “Ik ben heel slecht in richting, dus ik wist dat ik bij de achteringang van het Paleis Huis ten Bosch moest zijn." Die valt niet heel erg op. "Als je het weet denk je echt hoe kan je daar vijf keer voorbij rijden en het niet zien?" Toch kon ze de weg niet vinden.
Uiteindelijk was ik goed, maar ik kwam clueless aan
"Uiteindelijk heb ik maar in blinde paniek in mijn mail gezocht: ‘Waar is dat mailtje waar dat nummer in staat van die vrouw?'" Aan de telefoon vraagt De Breij aan de vrouw, waar de achteringang te vinden is. "Uiteindelijk was ik goed, maar ik kwam clueless aan." Na de eerste kennismaking vond Amalia dat het makkelijker kon. "Toen al zei Amalia: 'Je moet gewoon daar parkeren waar wij onze auto neerzetten.' Dan rijd je de keren daarna dus, wat ik heel absurd vond (...) voordat Paleis langs." Lachend voegt ze daaraan toe: "Dat voelt een beetje alsof je Mister Bean bent, met dat mini'tje, bij Buckingham Palace. Dat kan toch niet dat ik hier rijd? Ik heb heel vaak het gevoel gehad: waar hangt de camera? Is dit echt?"
