Deze tweeling verschilt weinig van elkaar, behalve in huidskleur. Ze prijken op de cover van National Geographic en zetten alles wat je denkt te weten over ras op losse schroeven. Wat een verhaal!
Millie en Marcia Biggs zijn een twee-eiige tweeling. Naast dat tweeling zijn natuurlijk best bijzonder is, worden deze meiden op straat ook nog voor iets anders opgemerkt. Want Millie is zwart, en Marcia is wit. Mille lijkt meer op hun vader, van Jamaicaanse afkomst. En Marcia op hun moeder, van Britse komaf.
Our April issue is devoted to exploring race—how it defines, separates and unites us. Read the story behind the cover: https://t.co/PPTVg3UpM8 pic.twitter.com/5kunxfDrHt
— National Geographic (@NatGeo) 12 maart 2018
“We hebben ons er nooit echt zorgen over gemaakt,” vertelt vader Michael. Vaak denken mensen dat Marcia en Millie vriendinnen zijn. En als ze horen dat het om een tweeling gaat krabben ze zich toch even achter de oren.
“Maar hoe kan dat? Eentje is wit en de ander is zwart, vragen mensen dan,” zegt moeder Amanda. Maar dat komt volgens haar altijd voort uit oprechte nieuwsgierigheid. De meiden hebben er geen last van.
Een stukkie tweelingenwetenschap
Al vanaf jonge leeftijd lijken de zussen qua uiterlijk veel op elkaar, behalve dan dat ze een andere huidskleur hebben. Dat is zeldzaam, maar het komt voor. Omdat de meiden een twee-eiige tweeling zijn, betekent dit dat ze genetisch gezien niet identiek zijn. Ze verschillen net zoveel van elkaar als je gemiddelde broer of zus. Twee-eiige tweelingen komen ongeveer één keer per honderd geboortes voor. Een verschil in huidskleur wordt gewoon genetisch bepaald, dus gebeurt wel vaker bij kinderen van biraciale ouders.
Huidskleur werd vroeger vaak gebruikt om een identiteit te creëren
Huidskleur en ras zijn verschillende dingen
Daarbij is huidskleur niet een ‘binaire eigenschap’ met maar twee opties. Het is dus niet zo dat genetisch wordt bepaald of een kind ‘wit’ of ‘zwart’ wordt geboren. “Ras is een spectrum en iedereen zit ergens op dat spectrum,” vertelt Alicia Martin, statistisch geneticus die onderzoek doet naar genetische diversiteit.
Toch wordt er heel vaak over huidskleur gedacht als een tweedeling. Dit komt volgens Martin omdat huidskleur in de geschiedenis vaak werd gebruikt om een identiteit te creëren. ‘Wit zijn’ betekende meer dan alleen je huidskleur, het liet ook zien wie je was en tot welke sociale groep je hoorde. En tada, daar komt het begrip ‘ras’ om de hoek kijken.
Ras bestaat niet
Grappig genoeg zijn Millie en Marcia daar het perfecte voorbeeld van. Ze laten zien hoe achterhaald het linken van huidskleur aan ‘een bepaald ras’ is. Ze hebben immers dezelfde ouders en genen, maar wel een andere huidskleur. Zouden ze dan een ander ras zijn? Nee, dat is je reinste onzin!
Dit zegt de tweeling over racisme
De tweeling maakt het allemaal niets uit, zij zijn gewoon wie ze zijn. Wel hebben ze op hun tiende al een heel duidelijk idee van wat racisme nou precies is: “Dat is wanneer iemand je beoordeelt op je huidskleur in plaats van op wie je werkelijk bent”. Beter hadden wij het niet kunnen verwoorden.
Maar wanneer ze gevraagd worden hoe ze van elkaar verschillen, heeft dat volgens hen niets met huidskleur te maken. “Millie houdt van meisjesachtige dingen,” vertelt Marcia, “Maar ik hou niet van roze, ik ben een tomboy. Mensen zijn gemaakt zoals ze zijn.”
Wij zijn nu al fan van Millie en Marcia! Het profiel van de tweeling in National Geographic is onderdeel van The Race Issue. In het nummer reflecteert de redactie op hoe mensen omgaan met het concept ‘ras’. Want volgens hoofdredacteur Debra Adams Simmons speelt het nog altijd een rol in de samenleving.
Het is onmogelijk om de Verenigde Staten van vandaag te begrijpen zonder het over ras te hebben
Simmons: “Volgens de wetenschap bestaat er niet zo iets als ‘ras’, maar toch gebruikt onze maatschappij de term om onderscheid te maken tussen mensen. Het is onmogelijk om de Verenigde Staten van vandaag te begrijpen zonder het over ras te hebben.”
En zelfs 50 jaar na de moord op Martin Luther King Jr. wordt huidskleur nog steeds gebruikt als een fundamentele scheidslijn in de wereld van vandaag. Maar dat deze tweeling die scheidslijn zelf niet ziet - en dat ze er nog niet op een negatieve manier mee geconfronteerd zijn door anderen - geeft hoop voor de toekomst.