Ze zijn het eerste Afrikaanse bobsleeteam dat gaat meedoen met de Olympische Spelen. Hun verhaal leest weg als een modern sprookje, maar dan heel veel stoerder (want welke prinses sjeest er met een snelheid van 150 kilometer per uur door ijzige bochten heen?)

We weten niet hoe het met jullie zit, maar hier op de redactie zijn we helemaal klaar voor de  Olympische Spelen. Natuurlijk zitten we vooral op het puntje van onze stoel te kijken naar onze Nederlandse sporters, maar er is een ander team dat ook een beetje ons hart heeft gestolen. Namelijk het vrouwelijke bobsleeteam van Nigeria.

Hun verhaal leest weg als een modern sprookje, maar dan heel veel stoerder. Want even eerlijk: welke prinses sjeest met een snelheid van bijna 150 kilometer per uur door ijzige bochten heen? Zien wij Assepoester nog niet doen hoor.

Zo begon het allemaal

Nog nooit had er een Afrikaans team (mannen óf vrouwen) meegedaan met de Olympische bobsleecompetitie. En opeens waren daar Seun Adigun, Ngozi Onwumere and Akuoma Omeoga. Drie vrouwen die niet schrikken van een beetje snelheid en zich afgelopen november kwalificeerde voor de Winterspelen van 2018. Best een bijzondere move, want alledrie de atleten begonnen hun sportcarrière in de atletiek.

Hoe komen drie atletieksterren in een bobsleeteam terecht? Dat is allemaal de schuld van teamcaptain Seun Adigun. In 2014 werd ze verliefd op de bobsleesport. Eerst was ze deel van het Amerikaanse bobsleeteam, maar toen kwam Adigun erachter dat er nog nóóit een Afrikaans team tijdens de Winterspelen de bobsleebaan was afgesjeesd. Daar ging zij verandering in brengen!

“We zijn gekidnapt”

Het enige wat Adigun nog nodig had was een team. Gelukkig had ze al een paar geschikte kandidaten op het oog. Ngozi Onwumere en Akuoma Omeoga vertellen hoe hun vriendin hun uiteindelijk gestrikt heeft.  Onwumere: “We zijn gekidnapt. Dat is het verhaal.” “Gevangen gehouden,” stemt Omeoga in.

Op weg naar de Olympische Spelen

In The New York Times vertelt Adigun hoe ze haar eigen bobslee in elkaar timmerde, zodat zij en haar teamgenoten konden beginnen met trainen. Maar voordat er überhaupt zicht was op de Olympische Spelen, zou het de drie vriendinnen nog veel bloed zweet en tranen kosten. Bobsleeën is niet namelijk voor mietjes. “Na 15 minuten waren mijn vingers ernstig bevroren. Ze deden zoveel pijn dat ik ze niet meer kon bewegen,” vertelt Adigun over één van hun trainingen.

Bobsleeën is niet voor mietjes

Om haar droomavontuur werkelijkheid te maken moest Adigun wel stuurman van de bobslee worden. Een heel andere rol vergeleken met de ‘brakeman’ (de persoon die achterin de bobslee ligt om meer gewicht aan de slee te geven) die ze eerst was.

Als je denkt dat het vrij simpel is om in een bobslee te zitten: think again! Met 150 kilometer  per uur roetsjen Adigun en haar team naar beneden. In 60 seconden tijd moet ze tot wel 20 bochten nemen zonder haar teamgenopten uit de bob te slingeren. “Als ik de run overleef denk ik vaak: ‘Thank God! En dán denk ik: hoe erg heb ik mijn brakeman door elkaar gerammeld?’”

Het succes van de drie atleten is in Nigeria niet onopgemerkt gebleven. “We zijn een Cinderella story,” vertelt Adigun, “zonder dat we het zo bedoeld hebben!” Binnenkort staan deze drie queens aan de top van de baan met de bobslee waar ze geschiedenis mee gaan schrijven. Onze aanmoediging krijgen ze in ieder geval.