Lees je dit als man? Dan heb je vast wel eens gehoord over de ongelijkheid tussen mannen en vrouwen. Neem bijvoorbeeld de ondervertegenwoordiging in de top van het bedrijfsleven en het (nog steeds bestaande) loonverschil - enkel omdat je een vrouw bent. Paula Stone Williams ging in transitie van man naar vrouw en deelt de opvallendste verschillen…
"Ik was de CEO van een grote non-profitorganisatie", begint Paula Stone Williams haar verhaal. Ze had als man een carrière waar je u tegen zegt: naast het werk als bestuursvoorzitter nam (toen nog) hij de presentatie op zich van een televisieprogramma en sprak Williams in zogenoemde 'megakerken' (kerkdiensten waar duizenden mensen op af komen). Kortom: "Ik was een succesvol, goed opgeleide, witte Amerikaanse man." Toch wist Paula altijd al dat het mannelijke lichaam niet voor haar bestemd was. "Ik haatte het niet om een man te zijn, ik was het gewoon niet."
"Ik ging studeren, stapte in het huwelijksbootje, kreeg kinderen en bouwde aan een carrière", zegt ze in de Ted Talk. "Uiteindelijk maakte ik de beslissing en koos ik om uit de kast te komen." Een keuze met consequenties. "Ik had nog nooit in mijn leven een slechte referentie gekregen, toch verloor ik alle banen die ik had." Een nieuw leven dus voor Paula, die vanaf dat moment de verschillen tussen mannen en vrouwen aan den lijve ondervindt…
De zakken van vrouwenbroeken
Neem bijvoorbeeld de broekzakken. "Je kan er geen eens een telefoon in doen", vertelt ze lachend. "Een paperclip misschien?" En, wat te denken van de 'lange' vrouwenkleding. "Dames, ik betwijfel of jullie hier ooit over hebben nagedacht, maar weet je dat er nooit een moment in het leven van een man is dat hij zich zorgen maakt of een kledingstuk van hem per ongeluk in het toilet hangt? Geen lange trui, geen riem, niets."
In het vliegtuig
Als CEO vloog Paula veel, heel veel. "Ik heb meer dan 2,5 miljoen kilometer gevlogen met American Airlines." Bepaald geen onbekend terrein dus. "De eerste keer dat ik als Paula vloog, ging ik van Denver naar Charlotte." Toen ze haar plek zocht, zag ze spullen op haar stoel liggen. "Dus ik pakte het op om mijn spullen neer te zetten." 'Dat zijn mijn spullen', reageerde een andere passagier gepikeerd.
Ik was nog nooit zo behandeld als een man
"Oké, maar de spullen liggen op mijn stoel", reageerde Paula. "Dus ik zal ze voor je vasthouden totdat je je stoel hebt gevonden, en dan zal ik de spullen aan je geven." Hij kon dat niet waarderen. "De spullen liggen op die stoel, dus het is mijn stoel." Een man achter Paula was het gekibbel op een gegeven moment zat. "Dame, zou u ergens anders willen gaan ruziën, zodat ik in het vliegtuig kan stappen?" Verbijsterd was Paula. "Ik was nog nooit zo behandeld als een man. Ik zou hebben gezegd: "Ik geloof dat dat mijn stoel is", en de man zou meteen, na het checken van zijn vliegticket, zijn excuses hebben aangeboden."
'Sorry, maar ik denk dat…'
"Er is een dieperliggend probleem", ziet Paula. "Wanneer je wordt behandeld als iemand die niks begrijpt, ga je zelf ook twijfelen aan je capaciteiten, toch?" Ik begrijp de neiging van de vrouw om aan zichzelf te twijfelen. Is het je ooit opgevallen dat als een vrouw in een vergadering zit met een groep mannen, en ze weet dat ze gelijk heeft, ze zich daarvoor verontschuldigt? 'Het spijt me, maar ik denk niet dat die cijfers kloppen', zegt ze dan. Je hoeft je niet te verontschuldigen dat je gelijk hebt."
"Ik had nooit gedacht dat ik privileges had als man, maar die had ik wel." Maar wat moet de man dan doen om hier verandering in te brengen? "Het is geen gelijk speelveld, dat is het ook nooit geweest. Jij kunt een deel van de oplossing zijn door ons op gelijke voet te brengen. Jij hebt die unieke kracht."
Kijk hieronder het verhaal van Paula Stone Williams:
