Als je geen familie of vrienden hebt, eindig je al snel alleen. Maar niet in Japan. Want daar kun je gewoon mensen inhuren voor elke gelegenheid! Oma, kleinkind, ex-minnaar, beste vriend, baas of verloren zoon - noem maar op. En soms komen daar mooie relaties uit.
Kazushige Nishida woont in Tokio en werkt op het kantoor van een groot elektronicabedrijf. Twee jaar geleden huurde hij zijn eerste vrouw en dochter bij het bedrijf Family Romance. Zijn ‘echte’ vrouw was overleden, en met zijn dochter had hij ruzie en zag haar nooit meer. Voor een paar honderd dollar per keer komen de acteurs gezellig ‘familie’ met hem spelen. En in Japan is hij zeker niet de enige. Journalist Elif Batuman van The New Yorker ging bij hem langs om te vragen hoe dit in zijn werk gaat.
I wrote about rental relatives in Japan for this week's @NewYorker. https://t.co/Gqrml05nZY
— Elif Batuman (@BananaKarenina) April 23, 2018
Familie huren tegen eenzaamheid
Nishida voelde zich al lange tijd erg alleen toen hij zich ineens een reclame van een bedrijf herinnerde waarin een oudere vrouw een kleinkind had gehuurd om met haar te gaan winkelen. “Ze had dat kind gewoon gehuurd, maar ze leek wel écht blij,” vertelt Nishida. Dus besloot hij het ook maar eens te proberen. En dan zowel een dochter als een vrouw. Op een formulier moest hij de leeftijd van zijn gewenste ‘dochter’ en het uiterlijk van zijn gewenste ‘vrouw’ invullen. En hij betaalde driehonderdzeventig dollar, voor de onkosten.
En zo geschiedde. Voor de eerste ontmoeting ging Nishida een kopje koffie drinken met zijn twee nieuwe familieleden. Hij lichtte zijn nieuwe vrouw nog even in over wat bepaalde eigenaardigheden die zijn overleden vrouw had - zoals hoe ze altijd haar hoofd een beetje naar achter wierp om het haar uit haar ogen te houden. Zijn ingehuurde dochter porde hem vrolijk in zijn ribben - volgens de gekregen instructies - net zoals zijn echte dochter dat vroeger altijd deed.
Voor de tweede afspraak kwamen ze bij hem thuis. De vrouw kookte het eten voor hem dat zijn ‘echte’ vrouw altijd voor hem maakte, en daarna gingen ze met zijn drietjes samen op de bank tv kijken. Net als een echte familie.
Grenzen vervagen
Voor Nishida voelde het allemaal zó vertrouwd, dat hij besloot een kopie van zijn huissleutel naar Family Romance op te sturen. Toen hij later die dag uit zijn werk thuiskwam, verwelkomden zijn nieuwe vrouw en dochter hem thuis met het eten op tafel. Volgens Nishida mist hij de vrouwen niet echt als ze weg zijn, maar geniet hij wel van de avonden waar ze samen eten en voor de tv hangen.
Want langzamerhand hebben ze het ook over ‘echte’ dingen. En veranderen de vrouwen een klein beetje in wie ze echt zijn. Zijn ingehuurde vrouw klaagt soms over haar echte man, waarop Nishida haar advies geeft. En met zijn ingehuurde dochter kan hij praten over de ruzie die hij heeft met zijn echte dochter. Hoewel Nishida de vrouwen ervoor betaalt om met hem te praten en ‘familie’ te spelen, voelen deze gesprekken voor hem niet nep. En hij is niet de enige. Het is zelfs zo populair dat er in Japan inmiddels meerdere bedrijven zijn waar je acteurs voor alle mogelijke situaties kan inhuren.
En de acteurs worden echt voor álles ingehuurd. Moeders die zichzelf te dik vinden, huren actrices in om naar ouderavonden te gaan zodat hun kind niet gepest wordt, een blinde vrouw huurt een ‘vriendin’ in om alle knappe mannen op een singlefeestje te checken, een man huurde zelfs zeven jaar lang een vrouw in om met zijn vrienden mee uit te gaan omdat zijn echte vrouw iets was aangekomen, en alleenstaande vrouwen huren een vriendje in als ze op bezoek gaan bij hun ouders zodat ze hen even met rust laten.
Vooral dit laatste kan helemaal ontsporen. De eigenaar van Family Romance, Yūichi Ishii, vertelt hoe ouders soms zó veel druk op hun kinderen uitoefenen om te settelen dat ze zelfs hele fake trouwerijen organiseren.Voor bijna 50.000 dollar heb je er eentje. Sommige bruiden huren alleen een neppe verloofde in, maar het komt ook voor dat de ouders de enige genodigden zijn die géén acteur zijn. Soms speelt Ishii ook zelf de bruidegom, al geeft hij toe dat het altijd wennen is. In zijn hoofd doet hij alsof het een film is maar dat werkt niet altijd. “Ik heb toch echt het gevoel dat ik elke keer ga trouwen,” geeft hij toe.
Voor de veiligheid van de acteurs zijn er ook regels: ingehuurde vrouwen bezoeken mannen nooit in hun eentje thuis, en fysiek contact dat verder gaat dan hand in hand lopen is verboden.
Is dit een bizar beroep? Ja. Maar stiekem vinden we het idee ook best mooi. We huren ook klusjesmannen, schilders en tuinmannen in tegen betaling. Dus waarom zou je niet iemand kunnen betalen om je te uit je eenzaamheid te helpen of om je bemoeizuchtige ouders op een afstandje te houden?
Lees vooral het stuk hieronder voor het hele verhaal.
