Schrijnende beelden van migratie slachtoffers zorgen voor veel ophef. The Guardian schrijft over een kunstexpositie in Washington. Deze toont het werk van 75 kunstenaars om zo de Amerikaanse migratiegeschiedenis in kaart te brengen. De tentoonstelling laat zien dat migratie iets van alle tijden is.

Adrian Paci – Centro di permanenza temporanea, 2007.

De Salvadoraanse president erkent dat de politiek  verantwoordelijkheid draagt voor slachtoffers van migratie pogingen, schrijft Huffington Post. Nayib Bukele doet dit naar aanleiding van de afbeelding die vorige week werd gepubliceerd met daarop een migrant met zijn dochter in zijn armen, hun poging de Rio Grande over te steken kostte hen beiden het leven.

Het is niet de eerste keer dat een foto een wereldwijd symbool wordt voor de migratieproblematiek. Het beeld is vergelijkbaar met de afbeelding van het levenloze lichaam van de 3-jarige Aylan Kurbani. Hij werd een symbool voor de slachtoffers van Syrische vluchtelingen die de oversteek naar Europa waagden.

Foto’s vertellen een verhaal. Dit is mogelijk de reden dat de beelden van slachtoffers voor zoveel ophef zorgen. Hoewel de foto’s nu voor nieuws zorgen, vertellen ze ons later een historisch verhaal. Massimiliano Gioni, de artistiek directeur van New York’s New Museum, en conservator Natalie Bell hebben daarom een expositie gecreëerd. Op deze manier vragen ze aandacht voor de Amerikaanse migratiegeschiedenis. “Een verhaal dat niet genoeg wordt verteld”, volgens Bell. Met oude en nieuwere beelden geven ze inzicht in historische gebeurtenissen rondom migratie. 

De expositie is een samenstelling van foto’s, video en schilderkunst gemaakt door 75 artiesten. Veel van deze artiesten hebben een migratieachtergrond waardoor veel van de composities geïnspireerd zijn door persoonlijke verhalen en ervaringen. De titel van de tentoonstelling luidt ‘The Warmth of Other Suns: Stories of Global Displacement’. Ondanks de zware lading en de serieuze boodschap van de tentoonstelling heeft de titel een optimistische ondertoon. Waar veel bezoekers zich mogelijk niet kunnen identificeren met een vluchtpoging kunnen zij dat eventueel wel met een gevoel van verlangen naar een betere toekomst of bestaan. Juist dát is de boodschap achter deze expositie.

Bovenstaande foto, gemaakt in 1942 door Dorothea Lange maakt onderdeel uit van de tentoonstelling en vertelt een bijzonder maar treurig verhaal. Het beeld werd vastgelegd in de Japanse buurt in Oakland, Californië een dag na de aanval op Pearl Harbour. Het beeld is schrijnend omdat op de gevel van de winkel de woorden ‘I Am An American’ je toe lijken te schreeuwen.

De winkelier liet dit symbool maken naar aanleiding van de aanvallen om te benadrukken dat ondanks de gebeurtenissen van de Tweede Wereldoorlog, Japanse Amerikanen evengoed tot de Amerikaanse bevolking behoren. Maar nog geen drie maanden later heeft de winkel haar deuren moeten sluiten vanwege gedwongen evacuaties van Japanse Amerikanen naar interneringskampen. De winkelier was één van hen en werd geëvacueerd.

Ook deze afbeelding van een Albanese kunst- en filmmaker is te zien in de expositie. Het beeld laat een moment zien uit de video ‘Moments of Transition’. De kunstenaar maakte zelf per boot de oversteek naar Europa in 1990. Op de afbeelding zien we een groot aantal migranten wachtend op een vliegtuigtrap die nergens toe leidt. Een metafoor voor het verhaal van vele vluchtelingen.

De tentoonstelling schept inzicht in de geschiedenis en verschillende migratieverhalen van in de Verenigde Staten. De makers haken hiermee in op voortdurende problemen rondom migratie, iets wat toen speelde, maar nu nog steeds.

Migratie kent niet alleen in de VS een langdurige geschiedenis. Ook in Europa zorgen migratiestromen, zeker in de laatste decennia, voor nieuws. Wat ons betreft biedt de tentoonstelling dan ook een ander perspectief op de unieke en gemeenschappelijke ervaringen van migranten wereldwijd. Ben je benieuwd naar het artikel van The Guardian? Lees het via de link hieronder.