Acceptatie op de werkvloer

Corine vertelt dat een transitie op latere leeftijd deels anders is dan wanneer je jonger bent. "Wat het lastiger maakt wanneer je ouder bent, is dat veel mensen mij kenden zoals ik 35 jaar ben geweest. Dat zijn er veel, bijvoorbeeld collega’s op het werk, aan wie je het moet vertellen."

Corines genderidentiteit zat al haar hele leven dwars. Op haar 21e vertelde ze het aan haar ouders, zussen en toenmalige vrienden. "Toen dacht ik: als ik het heb verteld, wordt het misschien makkelijker en dan gaat het vast wel weer over. Dat bleek niet zo te zijn. Op een gegeven moment was het niet meer uit te houden. In 1988 begon ik met mijn transitie en in 1990 ben ik geopereerd." Binnenkort viert Corine weer haar kleine verjaardag, die in het teken staat van een belangrijke verandering 30 jaar geleden.

Verandering door de jaren heen

"Gelukkig hebben de meeste mensen op het werk goed gereageerd, maar ik ben uiteindelijk wel mijn baan kwijtgeraakt. Ik werkte destijds als freelancer bij een omroep. Na mijn operatie kwam ik terug en toen kreeg ik te horen dat ik bij een van de rubrieken waarvoor ik werkte niet meer welkom was. Mijn werkgever zei dat het niet goed met me ging. Dat was niet fijn."

Tegenwoordig is het gebruikelijker om intern overgeplaatst te worden dan vroeger. Corine denkt dat het daarom nu makkelijker is voor trans personen op de werkvloer dan 35 jaar geleden – je kunt ergens anders opnieuw beginnen. "Een voordeel is dat die mensen je niet kennen van vroeger", vertelt Corine. "Zowel als student, of als werkende, kan het voor je persoonlijke omgeving lastig zijn als je in transitie gaat – ook al gunnen mensen je het allerbeste. Zij zien toch ineens iemand veranderen in een aantal maanden tijd; in een jongen, of een vrouw in mijn geval." Corine vertelt dat ze destijds ook een real-life test moest doen vanuit de genderpoli. "Dat betekende dat ik vrouwenkleren moest gaan dragen; rokken, hakjes. Ik vond dat een moeilijke tijd. Ook voor anderen was het lastig om die omslag te zien."

'Doorwerken, doorwerken, doorwerken'

Aanvankelijk was Corine niet actief binnen organisaties als Transgender Netwerk Nederland. Ze wilde financieel onafhankelijk zijn en voor haar twee kinderen kunnen zorgen. "Ik vond werken heel belangrijk: doorwerken, doorwerken, doorwerken." In 2010 raakte Corine toch betrokken bij een congres dat in Barcelona plaatsvond. Dit was het eerste wereldcongres voor trans personen dat ooit is georganiseerd. Ze koos ervoor om naar het congres te gaan, waar ze in aanraking kwam met mensen die actief waren binnen TNN. "Zo ben ik met de toenmalige voorzitter en een secretaris aan de praat geraakt, zij wilden me graag in het bestuur hebben. Op die manier ben ik bij TNN terechtgekomen. In het begin was ik bestuurslid en later werd ik voorzitter."

Corine heeft binnen het team van TNN voor mooie dingen kunnen strijden. Zo vindt ze het belangrijk dat ze meer acceptatie heeft kunnen creëren, door op de tv, radio en in kranten te verschijnen. "Ik heb gewoon altijd gewerkt en ik word geaccepteerd door mijn omgeving. Het is soms best wel knokken voor acceptatie, maar dat kan ook goed gaan."

De nieuwe Transgenderwet

TNN heeft bereikt dat er werkplekken voor trans personen zijn gecreëerd, waar mensen die hun baan zijn kwijtgeraakt toch aan de slag kunnen. "In een flink aantal gevallen is dat echt goed gelukt. Mensen die muurvast zaten, werden op zo’n manier geholpen dat ze toch weer in de maatschappij terecht zijn gekomen", vertelt Corine trots.

Waar Corine ook trots op is? De evaluatie van de transwet. "Ik viel nog onder de oude wet: het was verplicht om een geslachtsoperatie te ondergaan en gesteriliseerd te worden, vóórdat je een officiële geslachtswijziging kon doen. In 2014 is dat veranderd. Om dat voor elkaar te krijgen hebben we uitvoerig gelobbyd in Den Haag. Met succes." Tegenwoordig hoef je niet meer eerst een geslachtsoperatie te ondergaan om je geslacht officieel te kunnen veranderen – gelukkig.

Van voorzitterschap naar de Utrechtse politiek

"Dankzij TNN kwam ik in een heel andere wereld terecht en dat bracht heel veel leuks mee. Op dat congres in Barcelona heb ik mijn huidige partner ontmoet. We wonen nu drie jaar samen en hebben al tien jaar verkering. Het is echt een verrijking geweest om aan politieke lobby's te gaan doen, waardoor ik met ministers en Kamerleden in aanraking kwam. Ik had veel mensen om me heen die ook trans waren – ik hoefde niet steeds alles uit te leggen. Een transitie is zeker zwaar, maar doordat ik in 2011 bij het bestuur van TNN terechtkwam, heb ik ook een bijzondere tijd meegemaakt."

Eind 2017 zette Corine een punt achter haar tijd als voorzitter. "Op een gegeven moment wist ik dat ik kandidaat zou worden voor de gemeenteraadsverkiezingen in Utrecht." Begin 2018 vonden de gemeenteraadsverkiezingen plaats en kwam Corine als raadslid van D66 in de Utrechtse gemeenteraad.

Sta jij – net als ik – aan het begin van je transitie? Dan wil Corine je graag het volgende meegeven: "Als je studeert; maak het alsjeblieft af, je mag er zelfs een jaar langer over doen. Probeer de dingen te doen waar je al mee bezig was en dat vol te houden. Zeker weten dat je voor jezelf kan zorgen en niet afhankelijk zijn van een ander is heel belangrijk. Neem er de tijd voor. En, probeer vooral jezelf te zijn."