Toen Laura Dekker (29) pas veertien jaar oud was, zeilde ze een jaar lang helemaal alleen de wereld rond. Nu, veertien jaar later, deelt ‘het zeilmeisje’ haar passie met jongeren die ze meeneemt op haar zeiltochten. In Boeddha in de Polder blikt ze terug op haar stormachtige reis.
Alleen op zee
Toen Laura Dekker pas veertien jaar oud was, besloot ze een jaar lang helemaal alleen de wereld rond te zeilen. Hoewel 'het zeilmeisje' alle steun kreeg van haar familie, reageerde niet iedereen positief.
Laura: 'Het was een bizarre periode. De media stonden er vol mee en journalisten schreven van alles. Ik werd niet meer gezien als mens, maar eerder als een discussieobject. Sommige mensen zeiden: 'Ik hoop dat je zinkt' of 'Het gaat je toch nooit lukken'. Ik heb me denk ik nog nooit zó eenzaam gevoeld.'
'Sommige mensen zeiden: Ik hoop dat je zinkt'
Waar een wil is
Ondanks alle kritiek, besluit Laura haar reis te maken. Laura: 'Er was voor mij geen andere keuze. Ik wist dat ik er klaar voor was om rond de wereld te reizen en alleen te zijn. Zeker na die hele wervelstorm. Ik denk ook weleens: als ik niet was gaan zeilen, dan weet ik niet of het toen goed was gekomen met mij.'
Een mix van emoties
Eenmaal op zee wordt Laura overspoeld door een mix van emoties. Laura: ‘De eerste paar dagen kan ik me nog heel goed herinneren. Ik was soms superblij en dan kon ik zingen en dansen. Maar ik was ook heel erg bang. Ik was soms zelfs zo zenuwachtig, dat ik niks kon eten. Zo heb ik weleens vier dagen niks gegeten van de spanning.'
'Ik heb me op zee nooit eenzaam gevoeld'
Toch overheerste er één gevoel bij de avontuurlijke zeiler: 'Ik voelde me vooral heel vrij. En zeilen betekent nu nog steeds 'vrijheid' voor mij. Ik heb me ook gek genoeg nooit eenzaam gevoeld op de zee. Het heeft mij gewoon mijn leven gebracht.'
Een wijze les
De wilde golven en onbetrouwbare wind leerden Laura een belangrijke les. Laura: 'Ik ben van mezelf best onrustig. De zee leerde me juist geduld hebben. Als je op een boot vaart, waait de wind meestal niet zoals je wil. Dus je leert om te gaan met tegenslagen, flexibel te zijn en vooral om gewoon mee te gaan met de stroming.'
Een nieuwe generatie
Veertien jaar later reist Laura nog steeds de wereld rond. Op haar zeiltochten neemt ze groepen pubers van over de hele wereld mee, om haar passie te delen met de nieuwe generatie.
Laura: ‘Het zijn groepen van gemiddeld tien jongeren, tussen de twaalf en zestien jaar oud, die voor een paar maanden meevaren. Ze leren zeilen, navigeren en alles over de natuur. Hun school gaat online gewoon door.’
Na zo’n lange tocht komen de jongeren als een nieuw persoon van het schip af. Laura: ‘Je ziet ze echt veranderen. Ze nemen verantwoordelijkheid, communiceren met elkaar, respecteren de ander voor wie diegene is en waarderen de tijd zonder hun telefoon. Het is heel mooi om te zien hoe kinderen die elkaar niet kennen, als broers en zussen van boord gaan.’
