Tijdens de lockdown in 2020 kookt Reina Schoorl thuis een meergangenmenu voor haar man, om hem op te vrolijken in een zware tijd. Dit bevalt zo goed, dat ze besluit ook anderen een etentje aan huis cadeau te doen. Het is het begin van haar initiatief de Bedroom Bistro. ‘Ik stap kort in iemands leven en zorg dat diegene voor een avond alles kan loslaten.’
Memorabele avond
Die eerste avond met haar man staat Reina nog goed bij. ‘Je bent eigenlijk uit eten op een plek waar je het normale leven leidt. Dat is heel intiem en bijzonder.’ De dag na het etentje vertelt haar buurman dat zijn moeder is overleden. ‘Ik hoorde hem huilen in de tuin. Toen dacht ik: hij verdient ook wat wij gisteravond hadden. Ik kookte een maaltijd voor hem en zijn vrouw. Naderhand zei hij dat het, naast zijn bruiloft, één van de meest memorabele avonden van zijn leven was. Het is zo mooi om die impact te kunnen maken.’
'Ik hoorde mijn buurman huilen in de tuin. Toen dacht ik: hij verdient ook wat wij gisteravond hadden'
Terminaal ziek
Het verhaal van Reina begint door de buurt te zingen. ‘Een stel in de straat was 10 jaar samen, een ander stel had een trouwjubileum: allemaal vroegen ze me om te komen koken. Op een gegeven moment maakte ik een maaltijd voor mijn terminaal zieke buurvrouw. Het was een prachtige avond, maar ook heel verdrietig. We wisten dat ze niet lang meer had. Mijn man en ik liepen keihard huilend naar huis.’
Na die avond bij haar buurvrouw weet Reina het zeker. ‘Ik zag hoe ontroerd ze was tijdens het eten. Ik realiseerde me: dit is bijzonder. Dit moet ik vaker doen bij mensen die het zwaar hebben, ook buiten mijn eigen buurt. Het klinkt heel cru, maar terwijl mijn buurvrouw lag te sterven, werd de Bedroom Bistro geboren.’
'Op mijn 26e kwam ik in de bijstand terecht. Ik had net een kindje en ging van een luxe leven met veel etentjes naar niks'
Van luxe leven, naar niks
Reina kookt met de Bedroom Bistro diners voor mensen die langdurig of terminaal ziek zijn. Ook staat ze weleens in de keuken van mantelzorgers, van bijvoorbeeld zieke kinderen. Haar kookkunsten leerde ze zichzelf aan. ‘Ik verdiende op jonge leeftijd als freelancer al best veel geld. Dat ging vervolgens volledig op aan goede restaurants. Door omstandigheden kwam ik op mijn 26e in de bijstand terecht. Ik had net een kindje gekregen en ging van een luxe leven met veel etentjes naar niks. Toen heb ik mezelf goed leren koken.’
Variatie op Turkse pizza
De persoonlijke menu’s worden aangepast op de levensverhalen van de mensen die ze bezoekt. ‘Ik maakte een keer een variatie op Turkse pizza, omdat Turkije het favoriete vakantieland van de zieke man was. Dat soort herinneringen probeer ik in het menu te verwerken.’
Simpele gerechten tovert ze om tot restaurantwaardige bordjes. ‘Een vrouw at graag de bami van haar vriendin. Toen heb ik met glasnoedels bami nagemaakt, maar dan met krab en een hartige panna cotta in de vorm van een rode peper. Zo haal ik oude herinneringen aan, terwijl er nieuwe herinneringen worden gemaakt.’
Gedragen worden
Iedereen kan een geliefde opgeven voor de Bedroom Bistro. De eters betalen niet voor hun diner, Reina regelt alles met donaties en in de toekomst hopelijk ook met de hulp van fondsen en sponsors. ‘De enige tegenprestatie die ik vraag, is dat de aanmelders het verhaal blijven vertellen en daarmee donoren en nieuwe aanmelders verzamelen.’
Degene die iemand aanmeldt, is er op de avond zelf ook bij. ‘Als ware mijn hulp in de keuken, maar vooral ook om de avond vanuit mijn perspectief mee te beleven.’ De aanmelder wordt na de avond ambassadeur van de Bedroom Bistro. ‘Zo kan de persoon vanuit eigen ervaring het verhaal doorvertellen en nieuwe mensen enthousiast maken. Ik wil dat de zieke persoon ziet dat hij of zij gedragen wordt. Door de mensen aan tafel, maar ook door mensen die ze niet kennen: donateurs van buitenaf.’
Gesprek openbreken
Belangrijk voor Reina is dat, naast het eten, de avond ook ruimte biedt voor mooie woorden. ‘Veel gesprekken gaan eerst over diagnoses, prognoses en behandelingen. Soms is het nodig daar doorheen te breken. De avond is ook bedoeld om even los te laten. Om elkaar echt te zien.’
Reina zit niet bij de eters aan tafel, maar gaat soms wel het diepere gesprek met ze aan.‘Ik was een keer bij een jongeman met een zware vorm van legionella. Die durfde voor het eerst te zeggen hoe graag hij een bepaalde rolstoel wilde, om zo zijn wereld weer te verbreden en zijn levenslust te vergroten. Het belang van die stoel werd de familie toen pas duidelijk.’
Niet klaar met herinneringen maken
Met haar initiatief bezorgt Reina het hele jaar door cadeaus aan mensen. Opvallend genoeg is de decemberperiode voor haar juist heel rustig. ‘Dat zijn de dagen waarop mensen zelf iets organiseren, omdat dat bij kerst hoort. Dat geeft mij ruimte voor mijn eigen familie.’
Ze hoopt dat de Bedroom Bistro een op zichzelf staande stichting wordt, zodat in de toekomst anderen dit ook zouden kunnen organiseren. ‘Ik zorg dat alles helemaal in kannen en kruiken is. Als ik dan ooit iets anders wil doen, wil ik het kunnen overdragen. Daarvoor zijn nog wel fondsen, subsidies of goede sponsoren nodig. Maar voorlopig blijf ik dit zelf gewoon doen. Ik ben nog niet klaar met herinneringen maken.’