‘Je moet wel een beetje gek zijn om dit te doen’, geeft Jacoline toe. ‘Maar ik vind het zo mooi dat je iemand binnen een paar uur een frisse start kunt geven. Zo krijgen mensen hoop dat verandering echt mogelijk is, hoe diep ze ook zitten.’ 

De eerste stap naar betere toekomst

Jacoline begon zo’n anderhalf jaar geleden met het schoonmaken van ernstig vervuilde woningen. Zo zorgt ze ervoor dat mensen weer in een schoon en leefbaar huis kunnen wonen en helpt ze hen hopelijk op weg naar een betere toekomst. 

In de woningen die Jacoline opknapt, inmiddels al meer dan vijftig, komt ze de meest extreme dingen tegen. Metershoge afvalbergen, badkamers vol uitwerpselen en slaapkamers waar het krioelt van het ongedierte zijn voor Jacoline niet ongewoon.

Schoonmaken zonder oordeel

Maar hoe heftig de situatie ook is, voor Jacoline is één ding heel belangrijk: ‘Ik stap altijd zonder oordeel een woning binnen. Deze mensen veroordelen zichzelf al, daar hoeft echt niet meer veroordeling bij.’

‘Dit kan iedereen overkomen. Er hoeft maar iets verkeerd te gaan in je leven waardoor je in een negatieve spiraal terecht komt. We moeten kijken naar de mens áchter de vervuilde woning. Daarom wil ik ze helpen.’ 

Schrijnende voorbeelden

Dit bijzondere vrijwilligerswerk werd uit nood geboren. Door haar werk bij een organisatie die helpt in de huishouding, kwam Jacoline regelmatig bij mensen over de vloer die om verschillende redenen hun huis verwaarloosden.

‘Op een gegeven moment kwamen we in een huis dat zó vervuild was, dat het voor ons gewoon niet gezond was om daar te werken. Overal lag afval en dierenuitwerpselen en er was allerlei ongedierte aanwezig. Deze mevrouw had heel hard hulp nodig, maar wij konden haar dat niet bieden.’ 

Toch liet Jacoline het daar niet bij zitten. Ze nam contact op met verschillende organisaties met de vraag of zij iets konden betekenen. Telkens stuitte ze op een dichte deur: vanwege hygiënerichtlijnen en geldtekort kon geen enkele instantie de mevrouw helpen.

Betekenisgeving en geluk 

Dit schrijnende verhaal inspireerde Jacoline uiteindelijk om zelf de mouwen op te stropen en gratis schoon te maken bij mensen die dat goed kunnen gebruiken. 

En dat zijn er nogal wat. Eerst maakte Jacoline alleen op zaterdagen schoon, maar inmiddels krijgt ze zo veel aanvragen, zo’n tien per week, dat het niet meer viel te combineren met haar baan.

Dus nam Jacoline een sprong in het diepe: ze zegde haar baan op om fulltime schoon te maken. Ze heeft tweederde van haar salaris moeten inleveren, maar dat weegt niet op tegen de betekenisgeving die ze ervoor terugkrijgt: ‘Ik word er heel gelukkig van en ik weet waar ik het allemaal voor doe.’