Toeval bestaat niet. Of toch wel? Is het leven een opeenvolging van willekeurige gebeurtenissen of zit er stiekem toch een boodschap van het universum achter? Wat je ook vindt: een beetje meer ‘magisch denken’ is heel plezierig.
Stel: je bent onderweg een sollicitatie, staat in de regen voor het stoplicht en wordt opzij geduwd door iemand met haast. Terwijl die persoon oversteekt, rijdt er een auto door een diepe plas. Het water spat alle kanten op en je voorganger wordt kletsnat. Jij blijft droog. Toeval of had het zo moeten zijn? Zin in morgen-redacteur Katinka Hartman denkt er graag over na. Ze maakt regelmatig iets mee waarvan ze denkt: dit kán geen toeval zijn.
'Opeens slaakte mijn vader een kreet: ‘Hans!’'
Het verhaal van Katinka
Katinka: ‘Ik herinner me dat ik twaalf jaar was en op vakantie ging met mijn ouders en broer. We zaten in de auto te wachten tot het onze beurt was om de autotrein op te gaan. De auto’s voor ons begonnen te rijden tot één auto voor ons stil bleef staan. Mijn vader ergerde zich rot. De bestuurder van de auto voor ons kreeg zijn auto niet meer gestart. Hij stapte uit en keek ons verontschuldigend aan. Opeens slaakte mijn vader een kreet: ‘Hans!’ En meteen daarna hoorde ik mijn moeder op hoge en verbaasde toon ook ‘Hans!’ roepen.’
De date van mijn moeder
‘Mijn ouders stapten uit en liepen naar de man van de stilstaande auto. Wat bleek? Hans was een oude bekende. Ze hadden elkaar twintig jaar geleden voor het laatst gezien in Afrika, waar mijn ouders destijds woonden. Hans was toen eigenlijk de date van mijn moeder, maar mijn vader is er op de avond van die date met mijn moeder vandoor gegaan. Hans had die avond dubbel pech: zijn date was weg en zijn auto startte niet.’
Mijn moeder bleef bij ons
‘En nu stonden ze opeens oog in oog met elkaar, twintig jaar later bij de autotrein naar Italië: En weer was er autopech. Maar er was geen wrok of wroeging, het was mooi. Mijn ouders en Hans stonden hartelijk te lachen naar en met elkaar. Mijn vader pakte zijn startkabels en hielp Hans weer op weg. Hans kon weer verder. En mijn moeder? Die bleef bij ons in de auto.’
‘Magisch denken maakt ons gelukkig’
Magisch denken maakt gelukkig
‘Magisch denken’ noemt hersenwetenschapper Michiel van Elk het bijvoorbeeld. Hij zegt: ‘We zien patronen en intenties als ze er niet zijn, leggen voortdurend verbanden die nauwelijks te rechtvaardigen zijn en eigenen ons magische krachten toe. Dat is wijdverspreid. Magisch denken is niet typisch voor mensen op paranormaalbeurzen of voor mensen die religieus zijn. Het is simpelweg typisch voor mensen. En het maakt ons nog gelukkig ook.’
Oproep!
Heb jij ook een bijzonder verhaal over iets wat geen toeval kon zijn?
Of ken je iemand met een bijzonder verhaal hierover? Stuur ons dan een mail op zininmorgen@kro-ncrv.nl.
