Pastoor Paul Verbeek

Onze Lieve Vrouw van Lourdeskerk, Bergen op Zoom



Lezingen:

1 Koningen 19, 9a.11-13a

Romeinen 9, 1-5

Matteüs 14, 22-33



Geef mij nu je angst, Ik geef je er hoop voor terug!

Woorden uit een lied van André Hazes senior, waarmee ook Guus Meeus hoog heeft gescoord. Het lied werd ook het Verrijzenislied van de eerste Passion in ons land. Ik zie de Jezus-figuur nog boven op de kerktoren staan en het zingen. Het was heel indrukwekkend.

Angst kan bij ons mensen veel stukmaken en zelfs breken. In de bijbel worden we meer dan 365 keer opgeroepen om geen angst te hebben.

Ook vandaag komt het thema terug in het evangelie.



De leerlingen worden bang wanneer ze Jezus over het water zien lopen. Jezus maant ze tot rust en zegt: “vreest niet”.

Petrus wil naar Jezus toelopen, maar wordt overvallen door angst. Jezus reikt hem de hand en is verwonderd om zijn klein geloof.

Hij zegt in onze taal tegen de leerlingen en Petrus in het bijzonder: “Geef mij nu je angst, Ik geef er hoop voor terug!”



Wat kan deze boodschap van Jezus voor u en mij nu betekenen?

Onze tijd is onrustig en maakt veel mensen bang en angstig: het oorlogsgeweld, er is crisis op zoveel verschillende gebieden; denk maar aan het klimaat en de economie.

Ook onze Kerk maakt een onzekere tijd door. Het geloof is niet meer vanzelfsprekend. Zij die voor hun geloof uitkomen, moeten veel tegenwind en golven doorstaan. Heel wat mensen zijn uit de boot gestapt en willen niets meer met de Kerk te maken hebben.

Hoe kunnen we dan onze missie vervullen? Met name voor de steeds grotere groep mensen, die buiten de boot valt in onze samenleving: de kansarmen, de dak- en thuislozen, de vluchtelingen?

Welke kant varen we uit met ons bootje? Kunnen we blijven varen en de tegenwind en golven trotseren?



De gevoelens van de leerlingen zijn zo herkenbaar. Hoe ervaren we de aanwezigheid van Jezus, die alle kwaad de baas is en er overheen stapt?

Gaan we het ook uitschreeuwen? Kan Jezus ook ons geruststellen?

Ervaren we zijn uitgestoken hand zoals Petrus?

Of ervaren we de aanwezigheid van God in minder spectaculaire tekenen wanneer we moe en uitgeput zijn zoals Elia?



Ook dat kan ons overkomen. Juist in deze vakantieperiode. Juist nu mogen we uitrusten en dat is soms hard nodig. Het leven van alledag kan haar tol eisen. Van iedere generatie wordt tegenwoordig heel veel gevraagd. De druk en lasten zijn groot. Daarom kan de boog niet altijd gespannen zijn.



Als je dan van alles even afstand kan en mag nemen, kunnen er tal van vragen boven komen.

Soms ook de kernvragen van ons leven. Heeft het zin wat ik doe? Wat is mijn bestemming?

Voor ons gelovigen: Beantwoord ik aan de opdracht die God in mijn hart hebt gelegd? Waar is God? Hoe kan ik Hem ervaren?



De ontmoeting van Elia geeft mij dan hoop. God laat zich niet in grootse dingen aan mij zien, maar juist in het kleine, zoals het suizen van een zachte bries.

Voor mij kan dat een mooie ontmoeting zijn door een kostbaar gesprek, een mooie lichtval door het glas-in-lood hier in onze kerk, een mooi lied door het koor.

Ik voel op dat moment dat de Heer tegen ons zegt: “Geloof in te toekomst! Geef mij nu je angst, Ik geef je er hoop voor terug!”.