21e Zondag door het jaar (c)

Pastoor Jurgen Jansen

Sint Lambertusbasiliek, Hengelo



Jesaja 66, 18-21

Hebreeën 12, 5-7.11-13

Lucas 10, 1-9



Wie het Binnenhof in Den Haag wil bezoeken moet door een klein poortje. En vandaag spreekt Jezus: spant u tot het uiterste in om door de nauwe deur binnen te komen. Maar hij zegt nog meer; want ik zeg u, velen zullen proberen binnen te komen, maar zij zullen daarin niet slagen.



Spreekt hier een boodschap van hoop? Is dit een toespraak die motiveert?

Waarom werpt Jezus deze barricade nu op?

Omdat je niet moet denken, dat je op basis van alleen maar goede relaties zomaar binnen kunt komen. ‘Maar we hebben toch samen gegeten en gedronken?’, zeggen de omstanders. Maar we zijn toch goede maatjes? Dat is niet voldoende.



Hoewel de deur naar Gods Koninkrijk smal kan zijn, gezien het vergaande engagement dat vereist is, toch staat ze open en is ze voor iedereen toegankelijk. Uit alle windstreken komen mensen over brede en smalle wegen. Allerlei rassen en standen, goed en kwaad.



Maar degene die weigeren om het rijk van vrede en gerechtigheid, vreugde en liefde, die God zo genadig en vrij aan iedereen aanbiedt, niet accepteert, staat buiten!



Het zal er op aankomen; en God kent ons hart. En God kent de bron van onze daden, hij kent onze innerlijke motivatie. Hij kent ons echt, zoals niemand anders ons kent.

Maar: redding is er voor iedereen. En dat is geen checklist, waaraan je moet beantwoorden. Het gaat er niet om met wie je aan tafel zit. En niet om welke verdienste je kunt laten zien. Het gaat er niet om wat je zichtbaar hebt gedaan voor anderen.

Het gaat er ten diepste om of we open staan voor wat God ons aanbiedt. Dat hij de Bron is van onze oprechte bedoelingen en woorden.



Als God de bron is van onze woorden van barmhartigheid en daden van naastenliefde, dan zal het ook de kracht hebben om mensen die ons gekwetst hebben te vergeven. Dan kunnen we door de nauwe deur.

Ik ken daarin mijn eigen falen, vergissingen, mijn zonden. Ik weet waar ik vandaan kom, welke weg ik gisteren heb afgelegd. Met vallen en opstaan. U kent ze ook van u zelf.



En toch vieren we vandaag, hier in Hengelo en mensen wereldwijd, de heilige eucharistie. De maaltijd van de verzoening. Opdat ons leven, door God gegeven; op dit moment toevertrouwen. Ook onze zonden, ons tekort schieten, maar ook ons oprecht geloof en vertrouwen bieden we aan God aan. Het werk van mensenhanden, leggen we als het ware op het altaar.

En we belijden hier met de woorden van Psalm 15: ik vind geen geluk buiten U. Hij is de echte enige relatie. Hij die mij kent. ‘Daar waar mijn hart is, is mijn schat’.



Die boodschap is onze hoop, die woorden inspireren en motiveren ons om de woorden, het leven van Christus te volgen. Hij is onze redding!