1e zondag van de Veertigdagentijd (b)
Kathedrale Basiliek St. Bavo Haarlem
Mgr. Jan Hendriks

Genesis 9, 8-15
1 Petrus 3, 18-22
Marcus 1, 12-15

Ach, het overkomt ons allemaal. Soms loopt het leven niet zo lekker; misschien is dat juist zo in deze Corona-tijd. Veel mensen voelen zich wat depressief. Zo zijn er ups en downs in ons leven. Maar af en toe heeft God ons ook een knipoogje gegeven, een tekentje of teken dat Hij toch wel voor ons zorgt. En zo is het altijd geweest, het leven is een mengeling van vreugde en beproevingen en tekens van Gods liefde.
Kun je die zien?

Stel je bijvoorbeeld voor wat er na de zondvloed gebeurde, waarover de eerste lezing ons heeft verhaald: Noach en zijn zonen kwamen uit de ark toen die enorme overstroming weer voorbij was en ze zagen een prachtige regenboog, teken - zo sprak God - van mijn verbond met heel de aarde.
Een knipoogje van God voor Noach en zijn zonen na een moeilijke tijd. Als wij eens een regenboog zien, mogen we daar aan denken: God is er ook voor mij, hemel en aarde zijn verbonden!

Nee, we zijn niet alleen, de wereld is geen afgesloten werkelijkheid, er is een lijntje naar God, een regenboog tussen hemel en aarde, die sterker wordt en mooier als wij ons tot Hem richten.
Het is een grote genade als we God’s knipoogjes herkennen en blij kunnen zijn om wat God ons geeft, want daarna zal er ook wel weer een tijd van beproevingen komen; het leven gaat nu eenmaal op en neer met toppen en dalen.

Meteen nadat Jezus gedoopt was in de Jordaan - een mooie ervaring was dat, de hemel ging open -, dreef de Geest Hem naar de woestijn. Jezus bracht veertig dagen door in dat kale en eenzame oord en werd daar beproefd door de Satan.
Allemaal niet zo gezellig. Zo bereidde Jezus zich voor op Zijn zending; meteen hierna ging Hij preken, leerlingen roepen en mensen genezen.

Dat herinnert ons aan de veertig jaren die het Joodse volk had doorgebracht in de woestijn, toen ze op weg waren naar het beloofde land. Die veertig jaren waren een soort testfase geweest nadat het volk door de Heer en door Mozes was bevrijd uit Egypte.
De Heer had ervoor gezorgd dat ze veilig en droogvoets door de Rode zee hadden kunnen gaan. Dat was een prachtige belevenis geweest, een fantastische ervaring, onvergetelijk. Maar meteen daarna kwamen de Joden dus in de woestijn terecht en begon er een lange tijd van afzien, van beproeving en verleiding, voordat ze het beloofde land konden binnengaan.

Zo gaat het steeds weer, ook met ons: goede tijden en slechte tijden, beproevingen en mooie ervaringen wisselen elkaar af. De goede tijden geven ons kracht en helpen om de slechte tijden te dragen, opgewassen te zijn tegen de beproevingen en verleidingen die dan op ons af komen. En de moeilijke tijden die wij met Gods hulp weten te dragen en op te dragen, maken ons innerlijk sterk.
Als God het U geeft om een offer te kunnen brengen, zult U het moeilijke dat komt beter kunnen dragen, met kracht en geloof.
We komen door moeilijkheden heen doordat we die opdragen voor een intentie en doordat we het beloofde land voor ogen houden, dat is de mooie toekomst die God voor ieder van ons heeft weggelegd.

We zijn de veertigdagentijd begonnen, de vastentijd.
Het uitzicht is prachtig: we zijn op weg naar Pasen, feest van de verrijzenis, de opstanding van Jezus, van nieuw leven, toekomst en geluk. Maar nu zijn we spiritueel de woestijn binnen gegaan en de geest daarvan is dat we onszelf iets opleggen van vasten en onthouding, dat we ons iets ontzeggen, om los te komen van de behoeften van dat almaar vragende “ik”, ons openen voor anderen en extra tijd geven aan gebed en zorg voor armen.
Vasten en iets over hebben voor je naaste zijn offertjes waardoor we zelf ook sterker worden, beter bestand tegen moeilijkheden.
Jezus Christus is ons daarin voorgegaan; Hij heeft vrijwillig een groot offer gebracht uit liefde voor ons; ook dat herdenken we: de veertigdagentijd gaat geleidelijk over in de passietijd, we denken aan de liefde die ligt in het offer van Jezus.

Ik wens U allen een goede en gezegende vastentijd toe!