23 november 2025
Verkondiging op het Hoogfeest van Christus Koning
Pastoor Peter van der Weide
St. Martinuskerk te Sneek
Lezingen:
2 Samuël 5, 1-3
Kolossenzen 1, 12-20
Lucas 23, 35-43
“VORST AAN DE GROND”
Neen, ik heb het niet over nachtvorst, maar over koningen die onderuit gaan. Mensen van koninklijke bloede die fouten maken.
Mijne dierbaren, wij mensen zijn nog steeds dol op koningen en vorsten. Ze zijn en blijven buitengewoon – denk maar aan de franje van Oranje – maar, ze moeten ook vooral gewoon zijn; dicht bij de mensen staan en zijn. Daarom willen we graag alles van ze weten, nou ja, alles. Dat is wel heel veel en wanneer we alles weten, dan gaat de mythe, het sprookje er weer af. Dus ook weer niet te gewoon, maar het liefst buitengewoon!
En dan vieren we vandaag, aan het einde van het kerkelijk jaar dat Christus onze Koning is. “Aan U, O koning der eeuwen. Aan U behoort de zegekroon. Onsterflijk schittert uw glorie door alle haat en hoon.”
Kent u het nog? Een lied vol van nostalgie, triomfalisme, maar ook vol van warmte, verbondenheid, liefde… We gaan het straks weer zingen, zo’n lied waarbij je heerlijk kunt uithalen. Het doet me denken aan hen die van alles uithalen wat niet goed is, maar vooral ook aan hen die van alles uithalen om de Koninklijke weg van Jezus van Nazareth te bewandelen en als het goed is zijn wij die mensen…
En hoe die je die weg kunt bewandelen; daar wijzen ons de zeven werken van barmhartigheid op, zoals het voeden van de hongerigen.
Er wordt wel beweerd dat in Nederland geen honger wordt geleden, maar er zijn nog steeds Voedselbanken.
Dorstigen laven. Vreemdelingen herbergen.
Alles wat vreemd is, wekt vaak wantrouwen en afstand op.
‘Het is een vreemdeling zeker, die verdwaald is zeker’. Ja, ja, vooral gauw eens vragen naar zijn naam! Wij kennen in ons land een lange traditie van het herbergen van vreemdelingen. Die mogen we zeker als christenen niet opgegeven. Soms zijn mensen binnen hun huwelijk vreemden voor elkaar, of binnen een gezin of familie, of binnen onze Kerk; dáár juist mogen we beginnen met gesprek, begrip, gebed en met de gedachte: “Wat zou de Heer graag zien dat we op dit vlak zouden doen?”
En zo kunnen we nog naakten kleden, gevangenen verlossen, doden begraven. Jezus hangt aan het kruis en mensen roepen Hem smalend toe: ‘Anderen heeft Hij gered. Zichzelf kan Hij niet redden!’
God redt het niet als de mens niet tot inkeer komt. Maar waar het gebeurt, daar zal men nog heden in het paradijs zijn; dat paradijs zichtbaar maken!
Tenslotte…
Vandaag vraagt de Heer aan ons met de woorden van de bekende volksschrijver Gerard Reve: ‘Dat koninkrijk van Mij bij jullie; komt daar nog iets van?’.
Daarom als slot deze tekst ter herinnering aan een oude boerenvrouw:
Zij was niet groot, niet oppermachtig en daarin juist zó echt, dat ze indrukwekkend was.
Ze heeft het grote woord niet uitgesproken
en het kleine zo zacht dat maar enkelen het hebben gehoord.
In een wereld die dromen doodt en de macht op een troon zet,
is zij met haar eigen verhaal op haar eigen keukenstoel blijven zitten.
Ik wens u Koninklijke reis toe, met Christus de Heer, als Koninklijke gids en u hoeft niet op de keukenstoel te blijven zitten, behalve dan de boerenvrouwen...
en zit u als vorst wel eens aan de grond; sta op en leef;
Hij is erbij vanaf het begin tot aan het einde!
Amen – Alleluja!
