31 december 2023
H. Hart van Jezuskerk, Roermond
Pastoor Carlos Martinez

Lezingen:
Siriach 3, 3-7.14-17a
Kolossenzen 3, 12-21
Lucas 2, 22-40

Een van de mooiste activiteiten die ik in mijn leven als pastoor meemaak, is de voorbereiding van de mensen die willen trouwen. Ja, jullie kunnen misschien denken: “Zijn er mensen die nu nog willen trouwen?” Het antwoord is ja, zeker. Natuurlijk is het wel zo, dat trouwen niet meer iets is dat je als vanzelfsprekend doet, maar het is een bewuste keuze en nog bewuster wanneer je voor de kerk wil trouwen. 

Kijk, voor ons als christenen heeft het gezinsleven zo’n grote waarde, omdat het zijn wezen ontleent aan het oorspronkelijke plan van God om een man en een vrouw te roepen om samen een gezin te stichten. Voor ons is het huwelijk een ROEPING. Dat betekent dat je bewust ervan bent dat God het is die je deze levensstaat wil geven. Huwelijk is niet de bekroning van eigen inzet, eigen krachten, eigen verdiensten. Het tegenovergestelde is waar: dit nieuwe gezin ontstaat in het bewustzijn dat beide partijen onvolmaakt zijn en broos, en juist omwille van deze onvolmaaktheid en broosheid zij een passende hulp voor de ander willen zijn.
Daarom willen zij elkaar in alle opzichten helpen, ontmoeten én beminnen. Het bestwil van de andere (in ziel en lichaam) wordt voor beide partijen het belangrijkste: het hoogste doel van hun levens. Met andere woorden: het gaat niet om mij, maar om jou. “Alles wat ik ben alles wat ik heb is nu ook van jou!”.

De liefde van de echtgenoten wordt “vruchtbaar” op een hele concrete wijze. En kinderen krijgen kan als een vrucht van deze liefde gezien worden. De kinderen komen niet om bepaalde gevoelens of verlangens van de ouders te bevredigen; de kinderen staan niet ten dienste van het echtpaar, in zover ze hen graag willen, maar zij worden ervaren als Gods zegen en geschenk. Zij zijn een vreugde voor het echtpaar, ze worden hun leven!
Zo sterk is dit dat de ouders bereid zijn om zichzelf op te offeren, zodat het hun kinderen goed kan gaan. De liefde die zich in de zelfverloochening van de ouders vertaalt, is wat deze kinderen ook zullen leren: dat beminnen is niet alleen een kwestie van gevoelens, maar een keuze die je doet om onvoorwaardelijk jouw leven aan de ander te geven. 

Ik realiseer me dat de bovenstaande omschrijving van het gezinsleven en -dynamiek niet uitputtend is en heel erg vereenvoudigd. Natuurlijk is de werkelijkheid van de gezinnen veel ingewikkelder dan deze korte gedachten. Wij weten dat er gezinnen zijn die uit elkaar gaan, waar slechte gevoelens zich voordoen als jaloezie, wrok en zelfs haat, dat deze “traditionele” gezinstype het hoofd moet bieden aan de uitdagingen van de tijd waarin wij ons bevinden, die haar proberen te relativeren en ja, zelfs te “deconstrueren”, om een modern begrip te gebruiken. 

Daarom zijn wij als christenen geroepen om juist te kijken naar de schoonheid van dit beeld dat ons wordt voorgesteld: familie van Nazareth. Zij zijn voor ons het beste voorbeeld van deze dynamiek dat binnen een gezin kan heersen; een dynamiek die het gezin tot ontplooiing brengt. De elementen van deze dynamiek zijn naar mijn mening de volgende: 
1) godsdienstigheid of geloof: Maria en Jozef brengen hun kind naar de Tempel om te doen wat de Wet, het Woord van God, hen voorschreef. In deze geest zullen ze Jezus als een Jood opvoeden, niet alleen door Jezus een beroep te leren, maar zij zullen hem onderrichten in de gebruiken van het volk en vooral in de kennis en relatie tot God, die Jezus zekerweten zou hebben geholpen om zijn identiteit te ontdekken en zijn missie te volbrengen. 
2) eenvoud en soberheid: Jozef en Maria hebben niet veel, maar in gehoorzaamheid aan het Woord van God geven zij het weinige wat zij hebben. Zij hebben financieel gezien niet veel, maar dit zal in hun voordeel werken. Waarom? Hoe vaak hebben wij niet gezien dat de grootste ruzies binnen een gezin zich voordoen wanneer er een erfenis op het toneel verschijnt?
3) geduld: het leven van deze drie mensen zal worden gekenmerkt door het kruis, het geduldig dragen van het kruis.

Bijvoorbeeld: voor Jozef was een groot lijden (vervang lijden door kruis) te ontdekken dat zijn vrouw zwanger was en dat hij niet de vader van het kind was. Toch zal hij ervoor kiezen, in gehoorzaamheid aan de boodschap van de engel, om dit kind groot te brengen en als zijn zoon op te voeden.
Of Maria, die haar zoon zal zien sterven aan het kruis, hoe zij geduldig de kruisweg van haar zoon in de geest heeft gedragen. Wat zal haar lijden niet geweest zijn, toen zij zag dat het hart van haar zoon door een zwaard werd doorstoken, zoals Simeon in dit evangelie voorspeld heeft.
En vergeet niet Jezus zelf die wel fysiek een kruis droeg, waarop hij stierf, maar die ook uit de doden verrees om ons te laten zien dat geduld veel vermag en dat vertrouwen op God mond uit in nieuw leven.

Wij zijn ons bewust dat wij deze dingen niet waar kunnen maken, maar dat betekent niet dat wij ze niet mogen aanschouwen, en zelfs verlangen. Wij hoeven niet bang te zijn de lat hoog te zetten, want die geeft ons richting, die prikkelt ons om ernaar te streven.
Maar het beste nieuws is dat God ons wil helpen. Wij hoeven al deze dingen niet alleen te doen; hij heeft ons een Helper belooft, zijn Heilige Geest.
Daarom kunnen wij in deze eucharistie ons tot hem richten en vragen om ons te helpen in ons gezinsleven: dat hij verzoening tot stand brengt en dat hij met ons doet zoals Hij wil. Dit maakt ons echt gelukkig: zijn wil te doen in niet de onze. Moge God ons hierbij helpen.