Anita Witzier duikt in het leven van missiezusters
Anita Witzier tekent de levensverhalen op van de allerlaatste Witte Zusters uit Boxtel. Ze is gefascineerd door de avontuurlijke levens die deze vrouwen hebben geleid: het opkomen voor de allerzwaksten onder de moeilijkste omstandigheden.
Ze waren enthousiast en vol idealen. Als jonge vrouwen, meisjes bijna nog, vertrekken ze als missiezusters naar Afrika. Gedreven door geloof, vastbesloten om de wereld te verbeteren. Ze worden de 'Witte Zusters' genoemd, vanwege hun hagelwitte habijten.
In Afrika bieden ze hulp aan de allerarmsten. Ze bouwen scholen en ziekenhuizen. Ze blijven er dertig, veertig, soms wel vijftig jaar. In moeilijke en vaak ook gevaarlijke omstandigheden.
De laatste Witte Zuster heeft Tanzania pas in 2020 verlaten en hun werk is inmiddels overgenomen door Afrikaanse zusters. Hoogbejaard, maar kraakhelder van geest, genieten de zusters van hun welverdiende rust in het Wereldhuis in Boxtel.
Zo'n twee jaar geleden ontmoette Anita Witzier de Witte Zusters per toeval, tijdens het maken van een reportage in het Wereldhuis. 'Ik was meteen gefascineerd door hun bijzondere levens en boeiende verhalen', vertelt Anita. 'Ik bewonder hun moed en hun solidariteit met de vrouwen in Afrika. Het is tijd om hun levensverhaal te vertellen, nu het nog kan.'
Daarom zoekt Anita hen op om te praten over hun leven in Afrika, over hun vreugde en geluk maar óók over de donkere en gevaarlijke momenten. Zo vertelt Zuster Riet (90) over haar tijd in Oeganda, tijdens het schrikbewind van Idi Amin. 's Nachts kwamen vaak gewonde rebellen naar ons ziekenhuis. Ik hielp als verpleegster natuurlijk iedereen. Maar de kliek van Idi Amin werd daar heel boos over en dreigde met geweld. Ik moest overgeplaatst worden omdat ik gevaar liep.'
Veel van de Witte Zusters richtten zich actief op de vooruitgang van de lokale vrouwen. 'Noem het feminisme, emancipatie, empowerment: de Witte Zusters en de Afrikaanse vrouwen stonden zij aan zij.'
Ook voor Zuster Anna-Brigitta (87) was dit een reden om naar Afrika te vertrekken. 'Ik ging voor de vrouwen, om ze vooruit te helpen. De vrouwen waren er echt fantastisch, zó leergierig en slim. En ze werden zo slecht behandeld, daar wilde ik wat aan doen.'
In Anita in de missie bezoekt Anita Witzier de nog overgebleven Witte Zusters. Wat dreef ze al die jaren en wat vinden ze nu van hun missiewerk? Anita Witzier tekent de verhalen op, en dat is net op tijd. Alleen al dit jaar hebben ze in Boxtel afscheid moeten nemen van 11 missiezusters. Er zijn nog maar 18 Witte Zusters in Nederland.
