De tijd voor Pasen is de periode waarin we ons vermogen tot het voelen van mededogen voor onze medeschepselen kunnen oefenen. Nu zijn we daaruit opgestaan. Tijd voor het beoefenen van medevreugde. Dat is misschien een tandje moeilijker. Kun je gulle blijdschap voelen voor de collega die jouw droombaan krijgt, voor je geliefde die ook van een ander houdt?

Om me heen hoor ik vaak dat dit te bovenmenselijk is. Toch is mijn ervaring dat het ontwikkelen van medevreugde ongeveer onze belangrijkste taak is. Waarom? Omdat je zo leert de werkelijkheid lief te hebben. Onze angst en stress komen voort uit het feit dat we ons verzetten tegen wat er is. We willen niet dat onze collega krijgt wat hij inmiddels heeft. Als we stoppen met ons te verzetten en vrede gaan voelen met de realiteit, is levensvreugde het resultaat.

Dus medevreugde ontwikkelen voor een ander is ook een daad van barmhartigheid voor jezelf. Mijn beste vriend en ik gnuiven weleens: ‘Ik ben groen van medevreugde.’ Dan is er nog werk aan de winkel. Hoewel, is het werk? Stoppen met je te verzetten is vakantie nemen van je neurotische gedachten. Hoe? Door ze niet te geloven. Het is een verrukkelijk spel. Zo aangenaam, dat ik eigenlijk geen tijd heb om te werken. Ik ben dus blij dat die collega die zware taak overneemt. Alles klopt.