'Heerlijk man, die lente! Dat je alles weer door een roze bril ziet! Kan helemaal geen kwaad volgens Wikipedia, want als we echt door roze glazen zouden kijken, zou onze menselijke kleurperceptie ervoor zorgen dat alle kleuren nog steeds normaal lijken. 

Boeiend. Dat geldt ook voor zwartkijken, als je het mij vraagt. Zelf heb je niks in de gaten, terwijl je waarneming volkomen verkokerd is. Persoonlijk kijk ik mensen heel graag in de ogen, dus alle zonnebrillen mogen wat mij betreft regelmatig even omhoog. Of af.

Maar zo langzamerhand begin ik wel in te zien dat een roze bril veruit te verkiezen is boven een donkere. Veel te lang heb ik in duisternis gewandeld. Nu, bij het klimmen der jaren betreur ik alle verkeken kansen en ontmoetingen waar ik vroeger nog niet rijp voor was. Mensen die ik over het hoofd heb gezien, niet gehoord of begrepen heb. Leraren bij wie ik aan de lippen had moeten hangen. Ware het niet dat ik verblind was door kortzichtige dogma’s en eigenwijze overtuigingen. 

Allemachtig, wat kun je doof zijn voor de werkelijkheid, omdat de tetterende papegaaien in je hoofd gelijk willen hebben en krijgen.'

'Gelukkig heb ik tegenwoordig m’n ogen en oren wel goed open. Leeg luisteren is m'n hobby geworden. Met verwonderd rondzien verdien ik m'n brood. Tenminste… Nog regelmatig betrap ik mezelf helaas op zwarte, zelfs blinde vlekken. Wie kent het niet? Onze innerlijke zonnebril laat nu eenmaal weinig licht van buiten door. 

Gewoon even om te checken: stel dat Jezus nu zou leven, zou het ons dan opvallen dat we met een bijzonder mens te maken hadden? Of zouden we die man met z’n tegendraadse eenmansacties als een gevaarlijke gek te kijk zetten?'

'Door onze donkere bril zien we ook asielzoekers als lastpakken in plaats van als getalenteerde wezens. Hoe onwijs is dat. Niet alleen voor hen, maar juist ook voor onszelf. Er zitten kunstenaars, chirurgen, wijzen en kostelijke werklieden tussen de nieuwkomers en aangespoelden. 'Jou kunnen we goed gebruiken. Kom jij maar eens hier!' Het zou van schranderheid getuigen om deze mensen gretig te onthalen zodat ze zich geroepen voelen. 

Durven we deze zomer onze donkere brillen in hun hoesje te laten zitten om wat meer de roze te gaan gebruiken? Of zullen we eens echt liefdevol uit onze eigen doppen gaan kijken?'