Boerin Agnes: 'Ik wil gewoon boer zijn en boer blijven en daarvan genieten'

In ‘Boer van de week’ praten we verder met boerin Agnes. Ze wil vooral genieten van haar werk en probeert zich daarom zo min mogelijk aan te trekken van de politieke spanningen. 'Maar uiteindelijk ben je ook gewoon ondernemer en wil je je kop boven water kunnen houden.'

Over boerin Agnes

Agnes heeft een melkveehouderij in Drenthe. Ze deed in 2007/2008 mee aan Boer zoekt vrouw en kreeg toen 883 brieven. Ze vond de liefde niet tijdens het programma. Inmiddels is ze getrouwd met Albert en hebben ze drie kinderen.

yvon en gezin agnes

Zaterdag zag je dat boerin Agnes samen met boer Frans op het landje van Yvon was om te helpen met het bemesten van de kolen. ‘Ik vond het heel leuk om er even te zijn’ vertelt Agnes. ‘Yvon pakt het allemaal heel mooi aan en ze laat zien dat voor een boer geen dag hetzelfde is. Varkens ontsnappen wanneer ze willen, het gaat regenen wanneer het regent. Het kan zomaar ineens helemaal anders gaan.”

Wilde je altijd al boer worden?

Nee, ik wilde als klein meisje veearts worden. We hadden vroeger een paard dat koliek kreeg en daaraan is overleden. Ik wilde ervoor zorgen dat dieren niet meer ziek zouden worden. Maar op de middelbare school waren mijn cijfers niet hoog genoeg om bovenaan in de loting mee te doen bij de opleiding diergeneeskunde. Toen ik 21 was verhuisde mijn ouders van Brabant naar Drenthe. Op onze boerderij in Brabant hadden we te veel koeien op te weinig grond. In Drenthe zag ik dat werken met gezonde dieren ook heel leuk kon zijn. Ik begon met de kalfjes en leerde steeds een beetje bij. Samen met mijn zus heb ik zeven jaar geleden officieel het bedrijf overgenomen. Ik doe het praktische werk met de dieren. Mijn zus is jurist en helpt mij daarnaast op de boerderij. En dat is heel handig met vergunningen aanvragen etc, en natuurlijk ook met de nieuwe politieke maatregelen die eraan zitten te komen. We hebben samen dezelfde stip op de horizon en dat is heel fijn.

Wat vind je zo mooi aan boer zijn?

Het allerleukste vind ik het werken met de dieren. Sinds 2004 insemineer ik de dieren ook zelf, dus ik weet precies wat voor kalfjes er geboren worden, wie de vader en moeder zijn, hoe de bloedlijnen lopen. En je herkent daardoor ook bepaalde uiterlijke kenmerken of karaktertrekken. De dieren betekenen heel veel voor me, ze zijn eigenlijk een soort verlengstuk van mijzelf. Met sommige heb ik ook echt een bijzondere band, die hebben iets speciaals.

'Ik probeer positief te blijven en ik probeer me zo min mogelijk aan te trekken van de politieke spanningen'

Wat vind je minder leuk aan boer zijn?

Het hele politieke spanningsveld waar we nu in zitten vind ik niet leuk. We staan aan het begin van een nieuwe fase, maar we hebben geen idee wanneer er echt iets gaat gebeuren. Dat zorgt bij mij voor heel veel negatieve energie. Steeds maar nadenken over ‘wat wil je, wat kan je en hoe hou je het nog leuk voor jezelf’. En de onzekerheid. Want ook al weet je nog niet wanneer en wat er gaat gebeuren, je bent wel aan het voorsorteren en plannen aan het maken voor ‘wat als’... Maar uiteindelijk ben je ook gewoon ondernemer en wil je je kop boven water kunnen houden. Want als je als boer veranderingen doorvoert, heb je daar vaak jaren voor nodig om dat financieel recht te trekken.

Heb je nog plannen voor de boerderij?

We zijn wel aan het voorsorteren op de plannen van de overheid en hebben daarom ondertussen al wel wat neventakken opgezet. We maken roomadvocaat, we hebben een boerderijwinkel en een vergaderruimte. Ook hebben we sinds een jaar twee Longhorns (een rundveeras met extreem lange hoorns). Voor Onze boerderij in Europa waren we in 2020 met Yvon in Duitsland bij een Longhorn bedrijf. Daar werden Albert en ik meteen verliefd op de dieren en inmiddels hebben we er twee zelf, Fuzzy Fairy en Double Whitsun. Wat we er precies mee kunnen en willen, weten we nog niet. Het is iets authentieks, iets exclusiefs, maar nu hebben we ze vooral om van te genieten. Ze zijn nu twee gezellige pubers die eerst lekker moeten groeien. Hun hoorns zijn nu bijvoorbeeld halverwege hun uiteindelijke lengte. Volgend jaar zomer zijn ze misschien groot genoeg om voor het eerst drachtig te maken.  

Hoe kijk je naar de toekomst?

Ik probeer positief te blijven en ik probeer me zo min mogelijk aan te trekken van de politieke spanningen. Want ik denk dat het ook echt nog wel een paar jaar kan duren voordat er echt duidelijkheid komt, en ik wil me daardoor niet te veel laten meeslepen in de negativiteit. Ik wil graag met plezier mijn werk blijven doen. Ik wil graag mijn steentje bijdragen, zodat we over 40/50 jaar nog steeds een gezonde agrarische sector hebben. Want ik denk zeker dat het noodzakelijk en mogelijk is dat we in Nederland op een gezonde manier voedsel kunnen produceren en wellicht gaat dat in de toekomst anders dan nu. Maar ik wil niet altijd hoeven vechten, want de afgelopen jaren hebben we met de fosfaatrechten al genoeg uitdagingen gehad. Ik wil gewoon boer zijn en boer blijven en daarvan genieten.

Agnes Yvon
Agnes Frans

Meer weten over eten?

Schrijf je in voor de nieuwsbrief van Eerlijker eten.

yvon jaspers onze boerderij op 't land 3