Iedereen heeft angsten in zijn leven. Maar hoe ga je ze aan? Schrijver Ronald Giphart schreef zijn persoonlijkste boek tot nu toe: Nachtangst. Hij gaat terug naar zijn jeugd en vertelt met welke moeilijkheden hij te maken kreeg. "Verschrikkelijk en angstaanjagend, letterlijk ook."
Als 11-jarig jongen werd schrijver Ronald Giphart slachtoffer van seksueel misbruik. "Ik was medewerker van een krantenpagina en daar was een begeleider, een oudere man. Hij had een soort modus operandi, waarmee hij de levens van jongere jongens kon binnenkomen", vertelt Giphart. "Het doel: seksuele handelingen voor hem te verrichten."
Door middel van lugubere methodes probeerde de man Giphart en andere jongens zover te krijgen om seksuele handelingen te verrichten. "Hij had een heel systeem opgebouwd van angst aanjagen, inpeperen, manipuleren en zei: 'Je ouders gaan de gevangenis in als dit uitkomt, je mag er met niemand over praten, je moet zorgen dat je kleren netjes in je broek zijn gestopt, zorg dat je moeder niks doorheeft.'"
Dit is een van mijn meest persoonlijke boeken
Nachtangst
In zijn nieuwe fictie roman vertelt Giphart het verhaal van een 11-jarige jongen die veel dezelfde dingen meemaakt als toen Giphart klein was. "Dit is een van mijn meest persoonlijke boeken", vertelt hij. Hij wilde zijn verhaal vertellen zoals dat gebeurd is, maar wel in fictie. "Het speelt zich af in Amerika, dat heb ik gedaan om identificatie te voorkomen, dat mensen niet weten dat het over mij is."
Moeite
"Er wordt wel eens gezegd: een schrijver ziet een roman in een flits voor zich. Dit was een moment dat ik één flits zag: dit is een roman", vertelt Giphart. Tijdens het schrijven merkte hij hoe makkelijk het verhaal tot stand kwam. "Het rolde er echt uit op een gegeven moment."
Het verschrikkelijkste was dat ik het toch niet aan mijn ouders durfde te vertellen
Getraumatiseerd is hij naar eigen zeggen niet, maar de angst herkent hij nog wel. "Verschrikkelijk en angstaanjagend, letterlijk ook. Onaangenaam." Giphart is zoals hij zelf zegt niet snel angstig, maar destijds wel. "Het verschrikkelijkste was dat ik het toch niet aan mijn ouders durfde te vertellen." Het kostte hem dan ook veel moeite om de emoties terug te voel na al die jaren.
"Ik moest me soms echt inleven in hoe het is. Ik heb het gewoon opgeschreven. Het was niet fijn om te doen, maar het werkte wel." Maar de echte emoties kwamen pas toen zijn eigen vrouw het boek las. "Toen zij het niet met droge ogen kon lezen en er ontroerd van raakte, dat was het moment dat bij mij de ontroering toesloeg."
Lesje geleerd
De gebeurtenis uit zijn jeugd is een grote les voor hem geweest, vertelt hij. De moeder van Giphart was dat ze hem niet kon behoeden voor de man. "Mijn moeder haar grootste frustratie was, terwijl ze mij een beschermende opvoeding heeft gegeven, dat ze het niet gezien heeft."
Je kunt ons altijd alles vertellen, niets wat jij doet is fout
Daarvan heeft hij geleerd voor de aanpak bij zijn eigen kinderen. "Vanaf de leeftijd dat ze het konden begrijpen er heel eerlijk over ben geweest. 'Jongens als dit nu gebeurt, als een man op die manier naar je toe komt en iets van je wil: vertel het ons.'" Hij wilde dat hen niet hetzelfde gebeurde. "Je kunt ons altijd alles vertellen, niets wat jij doet is fout."
Wil je het hele fragment zien? Bekijk 'M hieronder.
