Annemiek Schrijver heeft een openhartig gesprek met predikant Egbert Rietveld. Zijn vrouw, die leed aan alzheimer, koos drie jaar geleden voor euthanasie. Hoe ga je daar mee om?
Egbert Rietveld is predikant in Zeeland. Drie jaar geleden koos zijn vrouw Tiny, die aan Alzheimer leed, voor euthanasie. Rietveld en ook hun kinderen hebben haar keuze niet betwist.
Hoewel zij vijf jaar met haar plannen rondliep, kon ze die pas anderhalf jaar voor haar zelfgekozen dood met de kinderen bespreken. Egbert Rietveld begreep dat: ze had zo’n moeilijk besluit anders niet kunnen nemen. Ze stond in een sociale context met man, kinderen, familie en vrienden.
Coram Deo
Tegelijkertijd stond het haar als mens vrij om haar eigen keuzes te maken. Je wilt de weg samen gaan, zegt Rietveld, maar je hoeft geen toestemming te vragen. Je bent als mens vrij om te kiezen maar wel coram deo; voor Gods aangezicht. ‘Zorg dat je een ander geen pijn doet, een ander niet miskent. Wat je kiest aan leven is aan jezelf. En verder heb je met je fikken van een ander af te blijven, ook in het oordeel.’
Anderhalf jaar voor het sterven van zijn vrouw begon Egbert Rietveld gedichten te schrijven die hij na haar dood heeft gebundeld in Dichten van leegte in dagen vol van gemis.
Hij ontdekte in het schrijven dat stilte ruimte wordt: de leegte grijnst je niet aan maar nodigt je uit om je op te richten. En dát is Pasen.
De inspiratietekst van Egbert Rietveld
Exodus
Ga, trek weg
uit je hoofd en
gedachten, ga
wonen in je
handen,
vind grond
onder je voeten
Ga en besta
waar aarde
je draagt, waar
anderen je raken
Denk niet alleen
voel, onderga,
leef vanuit je
uitersten,
Lééf
vanuit handen
en voeten,
vanuit je huid, en
vind dan
de weg terug
naar hoofd
en hart,
naar ziel
het meest.
- Egbert Rietveld, uit Dichten van leegte in dagen vol van gemis
