Kook je Chinees, dan koop je mie. Kook je Italiaans, dan pak je pasta. Ze bestaan allebei uit tarwe en worden beiden opgerold verkocht als nestjes. Toch is de één veel duurder dan de ander. Hoe zit dat? De Keuringsdienst neemt de deegslierten onder de loep.
Wat zit er in mie?
Om mie te maken heb je meel of bloem nodig. De meeste meel en bloem wordt gemaakt van graan; tarwe om precies te zijn. Er zit echter ook onderscheid in het soort tarwe dat gebruikt wordt om deegwaren mee te maken.
De tarwesoort die voor mie gebruikt wordt is harde tarwe. Voor pasta wordt er gebruikt gemaakt van durumtarwe. Dit is een nog hardere tarwesoort met een gele kleur. Doordat durumtarwe rijk is aan gluten krijgt de pasta een elastische textuur en ‘bite’ waardoor je de pasta 'al dente' kan koken.
Al deze eigenschappen van de harde tarwe zorgen ervoor dat de deegslierten veel vocht op kunnen nemen waardoor het goed te gebruiken is in combinatie met sauzen. In de supermarkt heet het ook wel tarwegries. Dit vanwege de grovere maling dan bij bloem of meel.
Hoe wordt het gemaakt?
Authentieke mie wordt gemaakt door het deeg te walsen en in lange slierten te snijden. Wat authentieke mie onderscheidt van tagliatelle is dat het deeg dubbelgevouwen wordt voordat het gewalst wordt. Hierdoor komt er meer lucht in het deeg waardoor het de kruiden van een gerecht goed zou kan opnemen, aldus een mie-fabrikant. Maar hoe doen ze dit dan bij tagliatelle?
Bij pasta waaronder tagliatelle wordt het deeg enkel uitgerold en vervolgens gesneden. Pasta kan echter ook op een andere manier gemaakt worden. Je kunt pastadeeg door een mal persen zodat het meteen de gewenste vorm krijgt. Dit is een goedkopere manier van pasta maken. Bij het walsen van deeg is er namelijk een mens nodig om het deeg te begeleiden. Dit is bij geperste pasta niet nodig.
Fabrikanten van de deegslierten die in onze supermarkten verkocht worden kiezen er daarom voor om zowel mie als tagliatelle te maken via de persmethode. Je kunt namelijk op veel grotere schaal pasta en mie produceren door het deeg te persen.
Maar is het hetzelfde?
De Keuringsdienst gaat langs bij een Chinees restaurant en ziet dat de ‘gewone’ Chinese mie uit Italië blijkt te komen. Kan het zijn dat ze Italiaanse tagliatelle als Chinese mie verkopen? Wie de ingrediëntenlijst van beide deegslierten naast elkaar legt, ziet dat zowel mie als tagliatelle durumgriesmeel of harde tarwegriesmeel bevatten.
In Italië hebben ze echter nooit van mie gehoord. De Chinese noedels die wij als mie kennen worden in Italië namelijk tagliolini genoemd, een broertje van de tagliatelle.
De mie die in de schappen van onze supermarkt ligt is dus vrijwel identiek aan de pasta die wij als tagliatelle kennen. De pasta wordt als tagliolini geproduceerd in Italië en door Nederlanders in een Chinees uitziende verpakking gestopt. Maar waarom zijn die nestjes mie zoveel goedkoper terwijl het dezelfde deegslierten zijn?
Keuringsdienst van waarde over mie
Allebei van tarwe, allebei lange platte slierten en allebei vaak opgerold verkocht als vogelnestjes. En toch is de één veel duurder dan de ander. De Keuringsdienst over mie die doet alsof die pasta is en pasta die voor mie speelt.
Verschil in imago
Het prijsverschil heeft voornamelijk met marketing te maken. Nederlanders associëren Chinese noedels nou eenmaal met goedkope afhaalrestaurants. Consumenten zijn hierdoor bereid meer te betalen voor Italiaanse pasta dan voor Chinese noedels. Een slimme fabrikant die ooit met het idee kwam om Italiaanse pasta in een Chinees jasje te stoppen. Op de authentieke Chinese mie lijkt het niet, maar toch kopen wij het maar al te graag. In de Italiaanse fabriek waar deze noedels gemaakt worden is het zelfs de best verkopende pasta geworden.
Dus zit je zonder tagliatelle, maar wil je toch een Italiaanse pasta op tafel zetten? Pak gerust dat pak mie uit de kast en tover het om tot Italiaans hoogstandje. Je portemonnee zal je dankbaar zijn.
