Tim is 26 als zijn beste vriend Itamar overlijdt bij de MH17-ramp. Itamar woonde in Australië en kwam geregeld terug naar Nederland. De twee zien elkaar dan altijd. ‘Op de dag dat Itamar terugvloog belde ik hem om nog een kopje koffie te doen, maar hij was al door de douane.’
Tim Sogtoen (36) en Itamar Avnon (geboren als Ithamar, maar hij vond de ‘h’ in zijn naam niet mooi) leren elkaar kennen op de middelbare school als ze dertien jaar zijn. Een soort liefde op het eerste gezicht. Tim: ‘We begrepen elkaar goed en hadden dezelfde interesses. Het klopte gewoon.’ Samen met nog twee andere jongens zijn Tim en Itamar een hechte vriendengroep. Op 17 juli 2014 komt er abrupt een einde aan een mooie vriendschap als Itamar vlucht MH17 instapt.
Voetballen met Patrick Kluivert
In hun tienerjaren zijn de vrienden met veel bezig, maar niet zozeer met school. Tim: ‘We waren niet echt gemotiveerd om te leren, omdat we niet goed wisten wat we wilden. Het boeide ons niet om bij aardrijkskunde te leren uit welke lagen de grond bestond. We waren bezig met meisjes, roken, voetballen, dat soort dingen.’
‘Ik weet nog goed dat we een keer uitgingen in Amsterdam. In een soort BSO omgetoverd tot nachtclub. Via een ballenbak gingen we naar binnen. Op de wc kwamen Itamar en ik Patrick Kluivert tegen en we vroegen hem of hij een balletje wilde trappen. Dat liep uit op een serieuze tackel van Iet, waardoor Patrick behoorlijk onderuitging’, glundert Tim. ‘Wíj́ hadden die avond met Patrick Kluivert gevoetbald.’
Altijd op de voorgrond
Itamar staat bekend als een extraverte jongen die altijd op de voorgrond staat. Tim: ‘Iet was best bijdehand en een goede, trouwe vriend. Hij was altijd bezig. Hij kon goed verkopen bijvoorbeeld. Hiermee verdiende hij geld in Australië, met het verhuren van apparatuur voor dj’s. Hij hield van achter de meisjes aangaan en was ijdel. We waren allemaal wel bezig met hoe we eruitzagen.
De echo van MH17
Donderdag 17 juli 2014. Een zonovergoten dag met een gitzwarte rand. Vlucht MH17, die om 12.30 uur vertrekt van Schiphol richting Kuala Lumpur, wordt boven Oost-Oekraïne uit de lucht geschoten. Het leven van de nabestaanden van de 298 omgekomen inzittenden zal nooit meer hetzelfde zijn. In De echo van MH17 vertellen zij over de afgelopen tien jaar.
Het leger in
Itamar weet al snel dat hij niet oud wil worden in Nederland. Met een Nederlandse moeder en Joodse vader heeft Itamar geen dienstplicht bij het Israëlische leger, maar hij gaat toch in dienst. Tim: ‘Iet vond het zijn plicht dit te doen. Na zijn diensttijd ging hij – zoals de meeste joden dat doen – naar India, Australië en Zuid-Amerika.’
Tim vervolgt: ‘Toen ik Iet na zijn diensttijd zag, was hij groter en sterker geworden - echt een man. Hij had altijd een grote bos met haar, maar dat was nu gemillimeterd.’ Ondanks dat de vrienden niet meer in hetzelfde land wonen, blijft hun vriendschap hecht. ‘We zagen elkaar altijd als Iet in Nederland was en waren onderdeel van elkaars leven.’
'Na zijn diensttijd was Itamar groter en sterker geworden - echt een man'
Het laatste gesprek voor MH17-ramp
Itamar woont vanaf zijn 22ste in Melbourne en komt in juli 2014 naar Nederland voor de bruiloft van zijn zus Ruth.
Tim met een glimlach: ‘Itamar boekte nooit zijn eigen ticket, daar was hij te lui voor. Dat deed zijn zus Ruth voor hem. Toevallig boekte Iet de vlucht MH17 bij Malaysian Airlines wel zelf. Hij heeft het hier nog met sommige vrienden over gehad of hij er wel goed aan deed om bij Malaysian Airlines te boeken, in verband met het verdwenen vliegtuig van diezelfde maatschappij in maart 2014.’
Tim: ‘Ik belde Iet om te vragen of we nog wat konden doen op de dag van zijn vertrek terug naar Melbourne. Maar hij was al op het vliegveld en net door de douane, dus dat ging ‘m niet meer worden. Ik wenste hem een goede vlucht en we zeiden: we zien elkaar weer. Ik was de laatste die hem sprak.’
De hele nacht over Itamar praten
Diezelfde dag werkt Tim (dan 26 jaar) in een restaurant in Utrecht. ‘Ik was aan het werk en had het nieuws van een neergestort vliegtuig gezien, maar geen link met Itamar gelegd. Dat kwam pas toen ik vier gemiste oproepen had van een goede vriend van Iet en mij. Ik liep meteen naar buiten en barstte in huilen uit.’
‘Op de fiets van Utrecht naar Houten heb ik alleen maar gehuild.’ Diezelfde avond van het ongeluk komen de vrienden van Itamar bij elkaar. ‘We trokken een fles open en hebben de hele nacht over Iet gepraat.’
'Op de fiets van Utrecht naar Houten heb ik alleen maar gehuild'
Getroost door Itamars’ vader
Een aantal dagen na de crash gaan Tim en twee andere vrienden naar de ouders van Itamar. Tim: ‘We waren elkaar een beetje aan het opjutten. Zo van: we kunnen dit. We wisten dat we er voor de ouders van Iet moesten zijn.’
Maar het omgekeerde gebeurt. ‘We reden de lange oprit van Iet zijn ouders op. En daar stond Itamars vader Dov ons op te wachten met letterlijk open armen. Met zijn drieën tegelijk omhelsden we hem. Hij zei: ‘Kom maar jongens.’ Hij was er voor óns.’
Leven alsof er geen morgen is
De dood van Itamar heeft Tim volwassener gemaakt. ‘Ik leerde vroeg dat het leven zó voorbij kan zijn. Ik wil een juiste balans hebben in mijn leven. Enerzijds alsof er geen morgen is, maar ook bewust bezig zijn met de toekomst.’
Er is geen enkele foto van Tim en Itamar samen. ‘In onze tienerjaren leefde dat nog niet zo en we waren er ook niet mee bezig. Tegenwoordig maak ik altijd een foto als ik met een vriend op stap ben. Je weet maar nooit.’
‘Itamar leeft voort in onze harten’
Voor Tim is het belangrijk om over Itamar te blijven praten. Hij legt uit: ‘Iemand zei ooit: mensen overlijden twee keer. Op de dag dat ze sterven en als hun naam voor het laatst genoemd wordt. Ik wil de nalatenschap van Iet in leven houden door zijn naam te blijven noemen. Hierdoor leeft hij voort in onze harten en herinneren mensen Itamar weer.’
Het lichaam van Itamar werd drie weken na de crash intact naar Nederland gebracht. Hij werd 26 jaar.
Wil je meer persoonlijke verhalen lezen?
Schrijf je in voor de nieuwsbrief Persoonlijke verhalen
