Hoe gaat het met jullie? 

Chris: ‘Daniel is nu 10 weken oud en het gaat heel goed! We zijn nu onderweg naar Luxemburg, de eerste vakantie naar het buitenland met z’n drietjes.'

Hoe was de kraamtijd voor jullie?

Chris: ‘Na de bevalling zaten we nog een paar dagen in het ziekenhuis en daarna in het kraamhotel. Dus we gingen van ziekenhuisafdeling naar kraamhotel en toen pas naar huis. We hebben zo steeds meer verantwoordelijkheid en taken kunnen overnemen.’ 

Was dat ook zo gepland of was dat vanwege de complicaties na de bevalling?

Vicky: ‘Het kraamhotel hadden we al gepland staan, maar ik moest worden opgenomen op de afdeling omdat ik koortspieken kreeg. Op dat moment wisten we niet wat daarachter zat. Dat kon natuurlijk van de epiduraal zijn geweest, maar dat wisten we niet zeker.

Met Daniel, de kleine, ging het op zich wel goed. Hij moest sowieso 24 uur blijven vanwege de suikercontrole, want hij was toch iets kleiner dan verwacht. Maar na die 24 uur ging het prima met hem.

De overgang van de afdeling naar het kraamhotel was heel erg fijn. Op de afdeling was het best hectisch en ik kon helemaal niks. Alles kwam op Chris neer, hij moest alles doen.

Op de kraamafdeling konden we alles op ons eigen tempo doen. Chris deed nog steeds het grootste deel, maar ik kon ook steeds iets meer. En mocht er iets zijn, konden we iemand bellen voor hulp. Als we vanaf de afdeling meteen naar huis waren gegaan, zouden we een beetje met de handen in het haar zitten en denken: Oké, en nu?’

Jullie familie wil heel graag helpen en de familie van Chris uit Curaçao zouden ook lang in Nederland blijven om te ondersteunen. Hoe was dat voor jullie?

Chris: ‘Uiteindelijk hebben we afgesproken dat we bij thuiskomst na de bevalling de eerste week alleen thuis wilden zijn. Om echt ons eigen ritme te vinden. Daarna mochten de moeders elkaar afwisselen. Dus de ene week de moeder van Vicky en daarna mijn moeder. En dan kijken naar behoefte wat er nodig is en waar ze mee kunnen helpen. Dat hebben ze goed gerespecteerd en er is heel goed mee omgegaan. Dus dat was helemaal prima.

Ik moet wel eerlijk zeggen: we hebben niet zo heel veel uit handen gegeven de eerste paar weken. Omdat we Daniel eigenlijk wilden beschermen van iedereen. Dat klinkt misschien stom, maar dat is natuurlijk instinct, denk ik. Dus de meeste dingen deden we zelf. Ik was ook nog thuis, ik had drie weken verlof. Maar na mijn verlof hebben wij de hulp van Vicky’s moeder en mijn moeder echt heel goed kunnen gebruiken.'

Vicky: ‘Dat was inderdaad heel fijn. Chris was er niet en ik kon nog steeds niet drie keer per dag de trap op. Toen hadden we de ouders wel echt nodig en konden we ook duidelijk en specifieker zeggen: Hé, kun je me hierbij helpen? Of kun je dat doen of dit doen?’

Hoe was het om de bevalling terug te zien? 

Vicky: ‘Ik vond het wel fijn om terug te zien. Op dat moment leef je toch anders dan wanneer je erbuiten staat en er weer op terugkijkt.’ 

Chris: ‘Ik vond het iets minder fijn om terug te zien, eerlijk gezegd. Het is voor mij nog steeds best heftig om naar die beelden te kijken. Ik snap wel dat het voor Vicky fijn is, want ze ziet ook dingen die ze niet had gezien en niet had meegekregen. Ik ook. De adrenaline zat volgens mij volledig in mijn lijf, dus op dat moment stond ik er toch anders bij. Nu kon ik het op een rustige manier nogmaals bekijken, maar het is wel dubbel.’

Hoe heeft jullie voorbereiding op de bevalling geholpen?

Vicky: 'Tijdens de zwangerschap heb ik naast een theoretische cursus bij de verloskundige ook ‘power mama’ gevolgd. Dat is een soort fitnessgroepje voor zwangere vrouwen om hen te begeleiden in de aanloop naar de bevalling. Je leert dingen als: Welke spieren kun je gebruiken? Wat voel je? Hoe kun je je ontspannen? Hoe kun je je spieren gebruiken en hoe voel je die? 

Ik ben daarmee begonnen rond week 16 van de zwangerschap, tot aan de bevalling. Tijdens het persen wist ik daardoor een beetje wat ik kon verwachten qua gevoel. Niet hóe je moet persen, maar wat je zou voelen als je moet persen en of dat dan goed voelt of niet. Dat was voor mij een belangrijke en ook heel fijn. Ik vond het jammer dat we dat niet konden meenemen in de afleveringen.' 

Chris, in de eerste aflevering zien we op jullie babyshower dat jij de wedstrijd luier verschonen wint. Ben je daar nog steeds de snelste in?

Chris lacht: 'Niet altijd, nee. Vicky is sneller. Maar ik vind dat ik het zorgvuldiger doe. Ik wil alles goed checken en ervoor zorgen dat er niets kan doorlekken en al die dingen, dus ik neem wel de tijd. Dat is ook belangrijker, toch?'