Insulinespuit vergeten

René’s dochter Roos heeft een rustige ochtend achter de rug. Ze staat op het punt naar haar oom te reizen die herstelt van een hartoperatie. ‘Ze had besloten om een week vrij te nemen om voor hem te zorgen, aangezien er tijdelijk geen andere verzorging beschikbaar was’, vertelt René.

Na het ontbijt neemt Roos, die diabetes heeft, haar insuline-injectie en vertrekt met de bus richting Utrecht Centraal waar ze de trein neemt. Onderweg realiseert ze zich dat ze haar insulinespuit is vergeten. ‘Ze belde me meteen op en zei: 'pap, de spuit ligt thuis'. Ik zag de spuit inderdaad liggen en stelde voor haar te ontmoeten met de scooter’, legt René uit.

‘Er is iets met Roos gebeurd’

Roos stapt uit de bus en René geeft haar de spuit. Als de bus net wegrijdt, neemt René haar mee op de scooter naar het dichtstbijzijnde tramstation, waar ze in de bewuste tram stapt. ‘Nadat ik thuis was gekomen, belde haar werkgever me binnen tien minuten op met de mededeling dat er waarschijnlijk iets met Roos was gebeurd’, vervolgt René.

Een gewapende man heeft in de tram geschoten en ook Roos is het doelwit. Zij belt op dat moment met haar werkgever. ‘Ze zei nog 'ik word gestoken' voordat haar telefoon uit haar hand viel. Ze zakte in elkaar en de schutter stapte over haar heen en schopte haar zelfs, alsof hij erlangs wilde’, vertelt René.

‘Mijn wereld stortte in’

In paniek belt René de politie, maar door de chaos kan hij geen informatie krijgen. Vervolgens belt hij het UMC, waar bevestigd wordt dat er een aanslag heeft plaatsgevonden. In het calamiteitencentrum van het ziekenhuis beleeft hij angstige uren, aangezien er geen concrete informatie is over slachtoffers. ‘Die onzekerheid, het wachten, het was ondraaglijk,’ herinnert René zich.

Als een verpleegkundige en een politieagent hem komen halen, weet René dat het slecht nieuws is. ‘Ze vroegen eerst: 'Heeft ze een ketting met een kruisje, een armband en een tatoeage van een roos? Daar kon ik alleen maar ‘ja’ op zeggen.’

Dan krijgt hij te horen dat Roos is overleden. ‘Op dat moment ga je echt helemaal door de grond. Alles wat er in de gang stond heb ik om geslagen. In één klap is je leven helemaal weg,’ zegt René geëmotioneerd.

Het verdriet blijft voor altijd

René bezoekt regelmatig Roos' graf. ‘Elke keer wanneer ik de deur uitstap of uit bed kom, dan zeg ik: 'goedemorgen, liefje'. In het eerste jaar ging ik dagelijks naar haar graf; het intense verdriet neemt langzaam af. Tegenwoordig ga ik nog twee keer per week. Maar het verdriet blijft altijd aanwezig. Zelfs op vakantie neem ik haar foto mee.’ 

2Doc: De tramaanslag wordt op maandag 18 maart om 22.20 uur door KRO-NCRV uitgezonden op NPO2.