Maher (19) vertelt in Hello Goodbye 2023 een indrukwekkend verhaal. Als kind ziet hij hoe zijn woonplaats in Syrië wordt gebombardeerd, waardoor hij moet vluchten. In Nederland bouwt hij met veel doorzettingsvermogen een nieuw bestaan op. Hoe gaat nu het met hem?
Syrië was meer dan een fijn land
In Hello Goodbye vertelt Maher dat hij opgroeit in de stad Zabadani (Syrië). De eerste zes jaar van zijn leven verlopen zorgeloos. Stralend vertelt hij over het land dat Syrië ooit was: ‘We konden naar school en er was werk. Ik woonde in een flatgebouw met allemaal familie. Syrië was méér dan een fijn land.’
'We namen de sleutel van ons huis mee op de vlucht, in de hoop ooit terug te keren'
Op de vlucht
Maher is nog maar een kind als de oorlog uitbreekt. ‘Ik snapte er niets van. Ik hoorde bommen vallen. De tv stond altijd aan. Steeds meer mensen gingen dood en op een gegeven moment ook bekenden.’ Mahers familie besluit dat het te gevaarlijk is om te blijven. Ze vluchten de stad uit, steeds een plaatsje verder.
Maher herinnert zich nog goed wat zijn ouders meenemen op de vlucht: ‘Onze diploma’s en cijferlijsten. En de sleutel van ons huis, in de hoop ooit te kunnen terugkeren.’ Die hoop blijkt tevergeefs. Vanuit een hoger gelegen dorp ziet hij zijn geboortestad Zabadani in rook opgaan.
Vluchten naar Libanon
Omdat het in heel Syrië te gevaarlijk is, vluchten Maher en zijn familie eind 2014 naar buurland Libanon, net als veel andere Syriërs. Ook daar is het moeilijk, vertelt Maher. ‘Mijn vader kreeg als Syrische vluchteling slecht betaald. Mijn broer en ik mochten niet samen met Libanese leerlingen naar school. Een jaar lang hadden we aparte schooltijden in de avond.’
Overvol bootje op zee
Een paar jaar later vluchten veel bekenden van Maher naar Europa. Zijn familie besluit hetzelfde te doen. Mahers vader en ooms gaan eerst. ‘Het was gevaarlijk,’ vertelt Maher. ‘Midden in de nacht zaten ze in een overvol bootje op zee. Mijn vader heeft het daar nog steeds over.’
Gezinshereniging
Pas anderhalf jaar later kan Maher zijn vader weer in de armen sluiten; op zijn twaalfde vlucht hij samen met een deel van zijn familie naar Nederland. Hij vindt het er geweldig: ‘Eindelijk in een veilig land. Een heel nieuw leven: de cultuur, het weer, de taal en de mensen.’
Nederlands leren
Vanuit een asielzoekerscentrum gaat Maher naar een Internationale Schakelklas (ISK) om Nederlands te leren. Hij werkt hard en wordt ingedeeld op de mavo/havo. ‘Ik was de enige buitenlander op de hele school. Dat heeft me heel erg geholpen om de taal te leren.’ Maher volgt zelfs een paar jaar vwo en slaagt uiteindelijk voor de havo.
Dankbaarheid en pijn
Enthousiast vertelt Maher dat hij nu Technische Bedrijfskunde studeert in Zwolle. Over de toekomst denkt hij serieus na. ‘Ik wil hierna een pre-master en een master volgen en daarna als consultant bedrijven helpen. Dan heb ik de kansen die ik heb gekregen echt gepakt.’
Plotseling krijgt Maher een trieste blik in zijn ogen. Zijn toekomst staat in schril contrast met het leven van zijn familie in het Midden-Oosten. ‘Een deel van mijn familie is het niet gelukt om te vluchten. Hun enige doel is om te overleven.’
'Ik hoop dat iedereen gelijke kansen krijgt'
Wens voor de wereld
Als we Maher vragen wat zijn grootste wens is, blijft het lang stil. De stilte duurt misschien wel een minuut. Dan begint hij te praten. ‘Ik hoop dat mensen eerlijk behandeld worden. Dat we nooit generaliseren. En dat iedereen gelijke kansen krijgt. Niet alleen in Nederland, maar in de hele wereld.’
Hello Goodbye is elke maandag om 21.05 uur te zien bij KRO-NCRV op NPO 2.
Wil je meer persoonlijke verhalen lezen?
Schrijf je dan in voor de Persoonlijke verhalen nieuwsbrief!
