Verschillende druiven

Het fundamentele verschil tussen krenten en rozijnen ligt in de druivensoort waarvan ze gemaakt worden.

Rozijnen worden gemaakt van diverse soorten druiven. De druif die daar het vaakst voor wordt gebruikt, is de pitloze Sultana-druif. Deze druif wordt ook wel Sultanina, Thompson Seedless (Verenigde Staten) of Lady de Coverly (Engeland) genoemd.

Krenten

Krenten daarentegen worden gemaakt van een specifieke, kleine, donkerblauwe druif: de Korinthe-druif, genoemd naar de Griekse havenstad Korinthe.

Omdat de Korinthe-druif enkel in Griekenland groeit en er veel minder tegelijk kunnen worden geoogst, zijn krenten over het algemeen duurder dan rozijnen. Aangezien Korinthe niet bepaald lekker bekt, zijn we de gedroogde vrucht in Nederland ‘krent’ gaan noemen.

De Korinthe-druif is kleiner, heeft een intensere smaak en bevat minder sap dan de typische rozijndruif. Daardoor zijn krenten kleiner en zuurder van smaak.

Verwerking van de druiven

Maar een druif wordt niet zomaar een rozijn of krent. Daar komt flink wat werk en tijd bij kijken.

Zodra de druiven geoogst zijn, drogen de druiventrossen met steel en al in de zon. Dit proces kan – afhankelijk van het weer – één tot drie weken duren.

Veel rozijnen worden na het plukken gedrenkt in ‘potas’. Dit is een mengsel van zouten waardoor er kleine barstjes in het vel van de druif ontstaan. Het gevolg is dat de druiven minder lang hoeven te drogen. Als gevolg hiervan blijven de krenten en rozijnen iets lichter van kleur.

Gezwavelde rozijnen

Gele of blanke rozijnen worden van dezelfde druif gemaakt als blauwe rozijnen. Door de druiven te behandelen met zwaveldioxide (sulfiet) blijven de rozijnen langer houdbaar en behouden ze een lichtere kleur.

Oorspronkelijk werd er zoveel zwaveldioxide toegevoegd dat gedroogde druiven hun oorspronkelijke kleur behielden. Maar door Europese wetgeving hebben producenten hun procedures moeten aanpassen. De rozijnen mogen sindsdien maximaal 2000 ppm zwaveldioxide bevatten.

Krentenbollen

Een interessant detail is dat onze geliefde ‘krentenbol’ soms helemaal geen krenten bevat, maar voornamelijk rozijnen.

Dat komt deels door historische verschuivingen in beschikbaarheid en prijs: krenten waren duurder en minder goed houdbaar. Rozijnen werden een betaalbaar en toegankelijk alternatief.

Ondanks dat de meeste supermarkten hun bollen inmiddels rozijnenbollen noemen, heet het in de volksmond nog altijd een krentenbol.

Smaken verschillen

Doorgaans zijn rozijnen, net als de druiven waar ze van gemaakt zijn, wat groter en sappiger. De smaak van de rozijn is zoet en hij voelt plakkerig aan. Hoe langer de rozijn droogt, des te zoeter hij wordt. Krenten daarentegen hebben een drogere en stevigere structuur. Ze smaken een stuk zuurder dan rozijnen.

Door de zoete smaak van de rozijn wordt hij vaak gebruikt in cake, koek en lichte recepten. De krent heeft een intensere, meer geconcentreerde smaak en wordt daarom vaak gebruikt in hartige recepten.