Arbeidsintensief werk

Saffraan (afgeleid van het Arabische woord voor ‘draad') wordt namelijk gewonnen uit de meeldraden van een specifieke krokusplant genaamd Crocus Sativus. Elke krokus bevat maar drie van deze meeldraden die met de hand geoogst moeten worden. 

Om één kilo gedroogde saffraan te produceren, zijn tot wel 200.000 bloemen nodig. Deze krokussen worden handmatig geoogst - precies op de dag dat de krokus opengaat. Een duur en nauwkeurig klusje dus. Voor de saffraan van hoge kwaliteit betaal je dan al snel zo'n 34.000 euro per kilo!

Kleurige specerij

Naast de uitgesproken smaak en geur van saffraan staat dit peperdure specerij ook bekend om de kleur die het gerechten kan geven. 

Saffraan dankt zijn oranje-gele kleur namelijk aan het stofje crocine. Dit pigment komt uit de familie van carotenoïden (dezelfde die de veren van een flamingo roze maakt, en gekookte garnaal oranje). Vervalsers zagen geld in sjoemel-saffraan en maakten steeltjes en poedertjes die voor het ongetrainde oog soms moeilijk van echt te onderscheiden zijn.

Slimme trucjes

Om saffraan na te bootsen worden kurkuma en andere op elkaar lijkende kruiden zoals saffloer gebruikt. Dit is een kruid dat weliswaar op saffraan lijkt, maar slechts € 10,- per kilo kost. Soms worden er zelfs maïsdraden gebruikt die rood worden geverfd. En daar betaal je als consument wel degelijk meer dan tien euro de kilo voor. Dus hoe onderscheid je als consument echt van nep?

Test het zelf

Spot je saffraan die bijna te goedkoop is om waar te zijn? Dan kun je ervan uitgaan dat het geen (goede kwaliteit) saffraan is. Daarnaast zijn er enkele methoden die je kunt gebruiken om pure saffraan te identificeren:

• In water blijven de draden rood maar kleurt het water geel. Nep-saffraan draden kleuren na bepaalde tijd wit.
• De stengels zijn gerafeld aan één zijde, namelijk de kant waarmee ze uit de stamper van de krokus zijn gehaald.
• Proef de saffraan. Als je een zoete smaak proeft, heb je een slechte kwaliteit saffraan.