In de protestantse kerk van Leek worden 40 mannen opgevangen. Predikant Tom Waalewijn vroeg zich af wat de kerk voor de vluchtelingen kon betekenen. 'De belangrijkste vraag is: vinden wij het normaal dat er mensen in Nederland buiten moeten slapen? Toen zeiden we nee, dat vinden we niet normaal', vertelt Tom.

'Je hoort verhalen die heel schrijnend zijn, maar ook heel persoonlijk', vertelt vrijwilliger Sietske. Toen de kerk liet weten dat er een bus met vluchtelingen aan zou komen, heeft zij zich snel aangemeld. Hoewel de gasten haar positief bevallen, vindt Sietske het heftig: 'Als ik dan foto’s zie van hun kinderen, vind ik dat heel verdrietig. Sommigen hebben zelfs kleintjes die ze nog niet gezien hebben.'

Vrijwilliger Paula heeft het liever niet over asielzoekers, ‘gasten’ vindt ze een mooiere verwoording. 'Het woord asielzoekers heeft een negatieve lading gekregen.' Paula gunt elke vluchteling een thuis. Ze vertelt hoe fijn het is om elke dag thuis te komen bij haar geliefde, om zelf te kunnen bepalen wat je gaat eten. 'De kerk voelt echt als een huis. Het voelt precies als thuis, er is geen verschil.' vertelt één van de gasten. 'De vrijwilligers helpen ons bij alles. Ze beantwoorden al onze vragen. Ze doen het heel goed, we waarderen ze.'

Bekijk deze aflevering hier