Birmaspoorweg

Beryl werd geboren in Engeland en groeide op in Nederland bij haar Britse moeder. Beryls vader was “overleden”, zo liet haar moeder haar weten. En toen ze er later nog eens naar vroeg zat hij volgens haar moeder “in de gevangenis”, of “had hij in de oorlog als krijgsgevangene meegebouwd aan de Birmaspoorweg en was hij daarna niet teruggekeerd.



In werkelijkheid was James in Engeland aan zijn tweede huwelijk begonnen. Hij kreeg een zoon en zes dochters, die hij in hun opvoeding veel meegaf van zijn muzikaliteit. Met pianospelen verdiende hij een extra zakcentje. Beryls zussen zingen nog steeds graag mee met de liedjes van Elvis Presley en haar broer speelt in een band.



Beryl: “Hij had hen altijd over mij verteld, maar zij hadden te weinig informatie om mij te kunnen vinden en te weinig financiële middelen om er echt werk van te maken. Ze waren ontzettend blij toen ze hoorden dat ik contact zocht en onze vader zou volgens hen ‘zielsgelukkig zijn geweest’ om mij weer te kunnen ontmoeten.”

Ergens bij horen

Voor Beryl – die als enig kind opgroeide – ging met de zoektocht een lang gekoesterde wens in vervulling. “Vroeger hoorde ik nooit ergens bij, ik groeide op als enig kind. Maar nu wel, ik heb een grote familie. Dat gevoel dat je ergens bij hoort, dat heb ik zó gemist.”



Na de ontmoeting volgden bezoekjes over en weer, herinneringen werden opgehaald en er werd veel gelachen. “Mijn broer en zussen zijn opgegroeid met veel liefde, maar ook met veel gekibbel. Ze zijn aan elkaar gewaagd en dat is erg leuk. Door de corona-beperkingen liggen de bezoekjes jammer genoeg stil, maar we sturen elkaar berichtjes en we bellen. Hopelijk kunnen we elkaar volgend jaar weer bezoeken.”



Uitzending 13-02-2017