Waterschappen, provincies, gemeenten en de Rijksoverheid hebben niet stilgezeten, schrijft het RIVM in een recent onderzoek, maar het is niet genoeg geweest. "De kwaliteit is nog niet zoals gewenst en is de afgelopen jaren niet merkbaar verbeterd." Moeten we ons zorgen gaan maken over de kwaliteit van ons drinkwater?
Nee, geen reden tot directe paniek. Het drinkwater is volgens voorzitter Peter van der Velden van de Vereniging van Waterbedrijven in Nederland nog altijd van hoge kwaliteit. Toch zijn er wel zorgen, schrijft Eenvandaag die in gesprek ging met de voorzitter. De nieuwe cijfers van het RIVM zijn namelijk niet mals: meer dan de helft van de drinkwaterbronnen is vervuild (135 van de 216), met stoffen die niet in het water thuishoren. "We moeten zorgen dat stoffen die er niet in thuishoren, er ook gewoon niet in komen", reageert Van der Velden. Werk aan de winkel dus.
Waar komt de vervuiling vandaan?
Annemarie van Wezel, hoogleraar milieu-ecologie van de Universiteit van Amsterdam, ziet een oorzaak in de stroom van stoffen via rivieren uit het buitenland. En, vertelt ze aan Eenvandaag; de hoeveelheid industrie en landbouw op een relatief kleine oppervlakte, speelt ook een grote rol bij de vervuiling in het water.
Vergeet ook de droogte van de afgelopen jaren niet. Daardoor is het "minder vanzelfsprekend geworden dat er in sommige seizoenen genoeg water is", schrijft het RIVM. "Ook zorgt de droogte ervoor dat de concentraties vervuilende stoffen hoger zijn. Hierdoor moeten drinkwaterbedrijven meer doen om er schoon drinkwater van te maken." Toch ziet de hoogleraar oplossingen, kijkend naar Zwitserland.
Ze noemt het voorbeeld van de glastuinbouw, waar ze zelf de zuiveringstechniek moeten regelen. De ondernemer wil natuurlijk geen extra kosten maken en zorgt daarom dat er schoner gewerkt wordt in zijn of haar bedrijf. Het probleem bij de bron aanpakken dus. "Wij doen daar nu testen mee, maar dat zou heel veel verbeteren voor de waterkwaliteit."
Het kind van de rekening
Er ligt er een grote verantwoordelijkheid bij gemeenten, provincie en de rijksoverheid, stelt voorzitter Peter van der Velden van de Vereniging van Waterbedrijven. "Er moet duidelijke toezicht en handhaving komen, zodat stoffen er al bij voorbaat niet in kunnen komen. Er staat geen afzender op, dus de bron is voor ons lastig te traceren." Maar alleen maar investeren in betere schoonmaaktechnieken is volgens hem niet de oplossing, schrijft Eenvandaag. "Met de kosten komen we dan uit bij de consument", zegt hij. Volgens Van der Velden zou de rekening bij de vervuiler moeten worden neergelegd. "Je moet bij de bron beginnen."
Reactie minister Van Nieuwenhuizen
De minister van Infrastructuur en Waterstaat, Cora van Nieuwenhuizen, laat in een reactie weten optimistisch te zijn. "Bedrijven zijn verplicht te investeren in technieken om uitstoot zoveel als redelijkerwijs mogelijk te voorkomen. Hiermee moet een bedrijf (de vervuiler) vanuit het voorzorgprincipe investeren om vervuiling te voorkomen in plaats van te betalen op het moment dat emissies plaatsvinden." In 2030 moeten er bijna geen bestrijdingsmiddelen meer in het water te vinden zijn. Of dat doel behaald zal worden, moet de tijd ons leren.
