De moeder verzorgt de lunchpakketjes, maakt het avondeten klaar en zorgt dat het huis aan kant is. En de vader staat op zaterdag langs de lijn, is de ‘bandenplakker’ en verft eens per jaar de kozijnen. Het klinkt misschien ouderwets, maar deze klassieke en seksistische rolverdeling binnen het gezin komt nog steeds vaak voor. En hoewel iedereen natuurlijk zijn leven mag inrichten zoals hij of zij wil, zorgt deze taakverdeling er vaak voor dat vrouwen meer bezig met de kids en het huishouden dan mannen. Zelfs als zij allebei evenveel werken.

En dat is toch een beetje scheef. Wat dat betreft kunnen we heel wat leren van hoe homoseksuele stellen dat aanpakken. Redacteur Erica Merrill heeft samen met haar vriendin een kind en schrijft in The Cut hoe het ook kan.

Waar de ouderwetse clichés vandaan komen

De ongelijke verhoudingen sluipen er vaak ongemerkt in, ziet Erica bij haar vrienden. Het begint al bij het geven borstvoeding. Deze taak kan tenslotte alleen een vrouw op zich nemen, waardoor vanaf dag één de moeder een van de belangrijkste zorgtaken vervult. De moeders die Erica kent, voelen zich zo verantwoordelijk dat ze het ook na de borstvoedingsperiode moeilijk vinden om verantwoordelijkheden uit handen geven. En dat terwijl de vader al vanaf dag één gewend is de touwtjes een beetje te laten vieren.

Erica benoemd ook het feit dat moeders vaak na de bevalling parttime gaan werken om het grootste deel van de verantwoordelijkheden van het ouderschap op zich te nemen. Maar waarom zijn de rollen eigenlijk niet omgedraaid? En zet de vader zijn carrière niet op de tweede plaats? En gaat pa niet eerder weg bij zijn werk als zijn kind op school of de crèche ziek wordt? Nog heel erg vaak wordt het als ‘normaal’ gezien dat de moeder deze rol op zich neemt. Zowel als stel, als de omgeving. Daarmee zijn we zelf schuldig aan de ongelijkheid. Het goede nieuws: we kunnen er dus ook zelf iets aan doen.

Zo gaat het bij homoseksueel ouderschap

Maar wat nou als een kind twee moeders heeft? Dan worden de taken op basis van andere factoren onderverdeeld. Zo zegt Erica Merrill tegen The Cut: “In mijn relatie met een vrouw vallen we niet terug op genderrollen. Niet alles wordt 50-50 verdeeld, we kijken bij de taakverdeling naar wat het beste past bij onze werkrooster en persoonlijkheden.”

Dat weet ze mooi uit te leggen: “Ik geef parttime les en schrijf thuis, dus ik heb meer tijd om met de kinderen door te brengen. Mijn vrouw werkt van 10.00 tot 18.00 uur en pakt daarom de ochtendshift op zodat ik uitgerust de zorg kan overnemen zodra zij naar haar werk vertrekt. Ook kan mijn vrouw beter koken en is zij een lieve, creatieve en geduldige ouder. In tegenstelling tot mij, ik ben juist beter in shoppen en dien als de klusjesman binnenshuis, terwijl mijn vrouw weer twee linkerhanden heeft.”

Dit kunnen we ervan leren

Maar geen zorgen, want volgens Erica kan iedere moeder deze taakverdeling in haar gezin introduceren. Dit is haar wijze les: “De volgende keer dat je man zich beroept op zijn mannelijkheid wanneer er een klus geklaard moet worden stel je hem de vraag ‘zouden we dit ook zo doen als we lesbiennes waren?’ of vraag hem: ‘Als we allebei een vrouw waren, hoe zouden we het ouderschap dan aanpakken?”’ Deze vragen zullen zorgen voor een andere kijk op de verdelingen en misschien zelfs wel voor verandering kunnen zorgen. Wellicht toch een kinderdagverblijf uitzoeken dicht bij het werk van de vader in plaats van om de hoek bij de moeder? Is het ook meteen duidelijk wie mag halen en brengen!

En eerlijk is eerlijk, aan alles zitten voor- en nadelen. Zo zegt Erica: “Ik zal toegeven dat ik soms best verlang naar een mooie genderrol. Ik zou soms best willen zeggen: ‘Jij bent de man! Jij doet het!’”. En ook voor die eenvoud is natuurlijk weer wat te zeggen!