Er zijn twee discipelen met de naam Judas: Judas Iskariot en Judas Thaddeüs. We hebben het hier over Judas Iskariot. In de evangeliën speelt hij aanvankelijk een onopvallende rol. Net als alle andere volgelingen ontvangt wordt hij onderwezen door Jezus en is hij getuige van zijn wonderen.

Verraad

In de latere hoofdstukken van de evangeliën komt er een omslag. Zo staat in de Bijbel dat Jezus door een vrouw gezalfd wordt met kostbare olie. Sommige aanwezigen protesteren hiertegen: zij vinden het verspilling. Het had immers ook verkocht kunnen worden, om zo de opbrengst aan de armen te geven. Een van de mensen die protesteren is Judas, waarbij getwijfeld kan worden aan zijn motieven. In Johannes 12:6 staat: /Dat zei hij niet omdat hij zich om de armen bekommerde – hij was een dief: hij beheerde de kas en stal eruit.'

Jezus vindt het juist wel goed wat de vrouw doet. Hij zegt: 'Laat haar, ze doet dit voor de dag van mijn begrafenis. De armen zijn immers altijd bij jullie, maar ik niet.' Deze gebeurtenis toont de eerste wankeling in Judas’ liefde voor Jezus.

Uiteindelijk stapt Judas naar de hogepriesters en oudsten van het volk, om Jezus uit te leveren. Hij krijgt er dertig zilverstukken voor, de prijs van een slaaf. Met een grote bewapende bende gaat Judas in de Hof van Getsemane op zoek naar Jezus. Hij begroet Jezus met een kus, het afgesproken teken. Hierop wordt Jezus in de boeien geslagen, afgevoerd en uiteindelijk veroordeeld tot de kruisdood.
 

Berouw

Na Jezus’ veroordeling krijgt Judas spijt. Hij gaat naar de hogepriesters om zijn geld terug te brengen, maar die willen nergens van weten. Daarop smijt Judas zijn zilverstukken de tempel in en hangt hij zichzelf op. Van de zilverstukken kopen de hogepriesters een akker, waarvan een vreemdelingenbegraafplaats wordt gemaakt. Omdat de akker met bloedgeld is betaald, wordt hij ‘Bloedakker’ genoemd.

Na de opstanding en hemelvaart van Jezus zoeken de apostelen een vervanger voor Judas, zodat De Twaalf weer compleet zijn.