Tv-presentatrice Sosha Duysker (33) is nog een klein meisje als haar moeder overlijdt. Het verlies komt hard binnen, maar voelt niet als een definitief afscheid. Het zet haar op het spirituele pad en vanaf dat moment voelt ze haar moeder altijd om zich heen. Nu staat ze bewuster in het leven dan ooit: ‘Wat we nu hebben, daar moeten we het allerbeste van maken.’
Spirituele ontwaking
Wanneer Sosha pas elf jaar oud is, verliest ze haar moeder aan kanker. Het besef dat het leven eindig is, komt op jonge leeftijd hard binnen. ‘Mijn moeder was ineens weg, ik kon haar niet meer zien, horen of aanraken. Dat besef is best heftig, zeker op die leeftijd.’
Toch voelt het grote verlies niet als een definitief afscheid. Vanaf dat moment voelt Sosha haar moeder altijd om zich heen. ‘Ik ben ervoor open gaan staan dat ik haar soms zie of voel. Ze is nog steeds bij me, maar dan op een andere manier. Zo ben ik eigenlijk onbewust het spirituele pad opgegaan. Ik werd gevoelig voor wat er om me heen gebeurt, niet in wat we kunnen zien maar in dat wat je voelt.’
Een teken
‘Als ik iets dat te maken heeft met een pauw zie, zoals een pauwenveer, dan denk ik aan mijn moeder. Ik heb ook geen idee waar dat vandaan komt, maar dat gevoel is er altijd geweest. Ik zeg weleens, misschien omdat ze zo trots was als een pauw.’
Maar dat gevoel wordt plots op een hele bijzondere manier bevestigd. ‘Toen ik op een dag met mijn zussen naar mijn moeders graf ging, stond in dat pad opeens een pauw. Het was ongelofelijk, hij liep voor ons uit en loopt naar mijn moeders graf. Precies daar bleef hij stil staan.’
'Mijn moeder is er nog steeds, maar dan op een andere manier'
‘Dat is nou spiritualiteit, ik kan het niet verklaren maar toch wist ik dat het klopt. Het is eigenlijk kennis zonder weten: soms voel je met je lijf dat iets wel of niet klopt, zonder dat je het kan uitleggen, het is er gewoon.’
De Surinaamse cultuur
Toch is spiritualiteit altijd al aanwezig in Sosha’s leven, diepgeworteld in de Surinaamse cultuur. ‘Surinamers geloven in geesten. Als iemand overlijdt dan blijft diegene niet weg, maar altijd om je heen. Dat heb ik als kind meegekregen, en dat geloof ik ook echt. Ik kan mijn moeder misschien niet zien of voelen, maar ze is er en dat geeft rust. Op die manier hoef je eigenlijk nooit écht afscheid te nemen.’
Op zoek naar verstilling
Volgens Sosha is spiritualiteit iets wat iedereen kan ervaren, zolang je jezelf er maar voor openstelt. ‘Als je ervoor openstaat dan ga je die dingen ook zelf zien. Je hoeft eigenlijk alleen maar contact te maken met je gevoel, je innerlijke kompas. Die weet altijd wat goed voor je is. Maar de enige manier om daar te komen, is om verstilling op te zoeken. Dus: je hoofd uitschakelen en luisteren naar wat je lichaam je wilt vertellen.’
Maar op zoek naar verstilling in onze Westerse altijd-aan cultuur kan nog weleens lastig zijn. ‘In de wereld waarin wij leven gaat alles zo snel. Soms moet je daar even uitstappen en jezelf afvragen: wat vond ik eigenlijk van deze week en wat heb ik allemaal gevoeld? Wat dat betreft kunnen wij nog heel veel leren van de Surinaamse cultuur, daar gaat het leven veel langzamer. Als je in Suriname bij de kassa staat en je zegt dat je haast hebt, dan kijken ze je aan zo van: Is dat mijn probleem? Het mag dus allemaal wel een tandje langzamer.’
‘Als je in Suriname bij de kassa staat en je zegt dat je haast hebt, dan kijken ze je aan zo van: Is dat mijn probleem?’
Zoek jouw zielsmissie
‘Door alles wat ik heb meegemaakt, ben ik veel bewuster in het leven gaan staan. Alle dingen die ik doe moeten ergens over gaan, het moet kloppen. Ik hoop andere mensen te inspireren ook op zoek te gaan naar wat hun drijft, naar hun zielsmissie. Voor mij is dat bijvoorbeeld televisie, ik weet dat dit is wat ik moet doen. Ik vind eigenlijk dat iedereen zichzelf verplicht is daarnaar op zoek te gaan. Uiteindelijk wijst je gevoel je de weg, maar om het te horen moet je je hoofd soms even uitschakelen.’
