Djilani Sprang Purperhart (1984) was nooit van plan om yogadocent te worden. Maar het overlijden van zijn tweelingdochters bracht hem op een ander levenspad: ‘Yoga heeft me geholpen bij de rouw en het voelen van liefde voor mezelf en het leven.’
Yogafilosofie en boeddhisme
Djilani geeft kleinschalige yogalessen en privésessies waarin hij yoga onder andere combineert met de lessen die hij leerde tijdens zijn studie medische antropologie en sociologie. In die privélessen inspireert hij mensen ook met de wijsheden die hij leerde uit de yogafilosofie en het boeddhisme.
Buitenbeentje
Maar zijn leven zag er tien jaar geleden heel anders uit. Samen met zijn vrouw runde hij een bedrijf en was hij altijd aan het werk. Djilani: ‘Ik had een hele sterke drive naar materieel succes. Misschien wel omdat ik opgroeide in een achterstandswijk en tegelijk op een rijke middelbare school zat in Amsterdam-Zuid. Ik was een buitenbeentje en wilde mezelf bewijzen.’
Noodlot
‘We waren altijd aan het werk en altijd druk. En ondertussen werd mijn vrouw zwanger van een tweeling. Maar toen sloeg het noodlot toe: onze tweeling werd veel te vroeg geboren. De meisjes overleden kort na elkaar, na 8 en 24 dagen. In één keer stortte alles in.’
'Ik lag dagenlang opgekruld op de grond van pijn'
Onbeschrijfelijk verdriet
‘Het verdriet was onbeschrijfelijk. Ik herinner me dat ik dagenlang opgekruld op de grond lag van pijn. Op een dag zag ik ergens een tijdschrift liggen waarin ik iets zag staan over yoga en opeens viel het kwartje: de houding op het plaatje in dat tijdschrift was de houding waarin ik thuis had gelegen: de kindhouding. Onbewust had ik dus yoga gedaan! En toen dacht ik: ik ga een yoga-opleiding volgen.’
Hartenergie
‘De eerste dag van die opleiding was dus ook de eerste yogales in mijn leven, maar ik wist meteen dat ik er goed zat. Ik kreeg een heel warm en liefdevol gevoel dat leek op de liefde die mijn moeder me altijd gaf en nog steeds geeft. Ik voelde veel hartenergie. Er viel toen echt iets op zijn plek.’
Uit de ratrace
‘Het leven heeft mij en mijn vrouw een schop onder de kont gegeven. We zijn door het overlijden van de meisjes goed wakker geschud en toen uit de ratrace gestapt. Aanvankelijk zag ik het als een verlies, maar we kregen in feite een crash course bewuster leven. Ik begon meer tijd voor mezelf en mijn zelfzorg te nemen. Nu kan ik volmondig zeggen dat ik het óók als een verrijking ervaar. Ik ben onze dochters zo dankbaar: ze hebben me de yoga cadeau gegeven.’
Yoga zweverig? Ik sta toch echt met twee benen op de yogamat’
Yoga voor mannen
Djilani geeft ook vaak les aan mannen, ‘want het zijn echt niet alleen maar vrouwen die aan yoga doen. Soms krijg ik dan de vraag of yoga niet zweverig is. Mijn antwoord is dan: Zweverig? Ik sta toch echt met twee benen op de yogamat!’
‘Yoga is zo zweverig als je het zelf wil hebben. Wat het mij heeft gebracht is vooral dat ik mijn lijf weer kan liefhebben. Niet doelgericht of prestatiegericht, maar ervaringsgericht.
De pijn toelaten
Daarmee bedoel ik dat ik alle ervaringen die ik in mijn lichaam voel kan liefhebben en accepteren, ook de vervelende. Lijden is onvermijdelijk voor ons allemaal. We zijn geneigd voor dat lijden te vluchten, maar ik heb ontdekt dat je die pijn kan verzachten door het gevoel niet weg te duwen maar juist toe te laten. ‘Als je het vanuit onvoorwaardelijke liefde kunt benaderen, dan gaat het weer stromen. En dan ga je je beter voelen.’
Boodschapper van liefde
‘Achteraf gezien denk ik dat mijn levenspad, mijn dharma zoals ze dat in de yogafilosofie noemen, al vastlag bij mijn geboorte. Mijn moeder noemde me Djilani naar een Arabische Soefi, geïnspireerd door Rumi, de boodschapper van liefde. Mijn moeder heeft me van kinds af aan al geleerd om liefdevol en vrij van oordeel in het leven staan. En nu geef ik het door met yoga. 'Spread the love', zeg ik vaak. Ik heb die zin zelfs op mijn yogamat laten drukken.’