‘Als ik ‘s morgens wakker word en ik loop naar de keuken om koffie te zetten, dan zie ik altijd meteen wat ik wil opruimen. Ik kan er niks aan doen, ik zie altijd en overal ‘klusjes’ die ik moet doen. Ik noem dat mijn ‘laserogen’. Het lijkt wel een soort compulsive cleaning disorder. Het is vast niet zo erg, maar ik zou de wereld graag wat meer met ‘lazy ogen’ bekijken, zeker nu ik vakantie heb.

Zoveel klusjes

Maar dat is voor mij echt moeilijk. Mijn man kan het wel, rommel laten liggen en overdag ook gewoon een dutje doen. ‘Ik ga even liggen’. Zegt hij dan. En dan reageer ik heel geïrriteerd: ‘Hoezo ga je even liggen? Er zijn nog zoveel klusjes!’

Het liefst heb ik dat alles glimt en glanst van reinheid, maar het is me nog nooit gelukt. Als ik het net een beetje heb opgeruimd komen mijn drie kinderen weer thuis en is het binnen no time weer rommelig. Ik heb inmiddels wel door dat het een utopie is alles altijd schoon te hebben, maar toch kan ik die wens niet loslaten. Soms voel ik me net zo’n hamstertje dat maar rond blijft lopen in zijn rad.

Eindeloze zomers

Ik zou het graag willen leren om extra lang, langzaam en bewust van mijn vrije tijd te genieten. Want het is belangrijk dat ik mijn rust pak en ontspan op die lange, vrije dagen. Dat ik weer dat gevoel heb wat ik als kind had, toen het leek alsof er geen einde kwam aan de zomer. Toen beleefde ik de tijd heel anders. Ik denk dat dat is omdat kinderen veel beter in het nu kunnen leven. Logisch natuurlijk, want als kind hoef je niet te denken aan ‘wat je allemaal nog moet doen’.

Deze zomervakantie ga ik proberen om weer als een kind in het hier en nu van de dag te genieten. Wie weet, heel misschien, kan ik wel vrede te vinden met de rommel. Misschien kan ik er met andere ogen naar gaan kijken, de schoonheid in gaan zien van een vieze badkamerspiegel of een volle wasmand. Zodat ik de tijd die ik overhoud kan gebruiken om dat gevoel van een oneindige zomer weer op te roepen.

Doe mee met Kim-Lian

Echt spelen

Wat ik ga doen? Ik ga in ieder geval proberen meer met mijn kinderen te spelen. Echt spelen, niet zoals ik nu vaak doe, want nu doe ik het vaak tussen mijn klusjes door. Zo van: ‘Ik ga zo met jullie spelen, maar eerst maak even dit even af.’

Vaker liggen

Ik ga ook proberen vaker gewoon even te liggen en naar buiten te kijken. Ik heb een heel mooi uitzicht vanuit mijn huis, daar ga ik langer en bewuster van proberen te genieten. En dan dus niet nadenken over alles wat ik nog moet doen of opruimen, maar echt ontspannen!

Dagje zonder telefoon

En ik ga niet op de tijd letten en proberen mijn telefoon een keer een hele dag wegleggen. Zo was het vroeger natuurlijk ook: in de zomervakantie keek ik niet op de klok en mobiele telefoons hadden we niet eens. Mijn zomervakanties waren in IJmuiden op het strand: mijn moeder zette de deur van ons strandhuisje open ‘s morgens, zodat mijn zusje en ik langzaam wakker werden van de geur van de duinen en de zee. Dan keken we wie er nog meer wakker was en gingen dan spelen. Heerlijk was dat!

Afkijken bij mijn zoon

En ik ga een dagje bewust mijn jongste zoon van elf observeren en als een schaduw hem volgen. Hij kan heel goed in het hier en nu zijn, daar kan ik nog wat van leren. Of het me gaat lukken? Ik heb geen idee. Wie weet ontploft mijn huis wel van de rommel of ga ik toch opruimen, wasjes draaien en spiegels poetsen terwijl ik eigenlijk lekker in de zon moet gaan liggen. Maar dan probeer ik het de dag daarna gewoon weer opnieuw. Doe je met me mee?'